Απελπισία για τη μία πλευρά της Μελβούρνης, θριαμβευτική χαρά για την άλλη. Ήταν 5 Μαΐου 2024 και μετά από μια ηρωική εμφάνιση του τερματοφύλακα Πολ Ιζό, η Μελβούρνη Βίκτορυ είχε μόλις αποκλείσει τη Μελβούρνη Σίτι από τους τελικούς του A-League Men, ύστερα από μια δραματική διαδικασία πέναλτι. Αυτή η νίκη κατέληξε σε μια από τις χειρότερες σεζόν που είχε βιώσει η Σίτι τα τελευταία χρόνια, καθώς μόλις κατάφερε να μπει στα πλέι οφ μετά την απόλυση του προπονητή Ράντο Βιντόσιτς μόλις δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της σεζόν και αποτυγχάνοντας να φτάσει στον μεγάλο τελικό για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Πολλοί θρύλοι του συλλόγου θα αποχωρούσαν σύντομα εν μέσω περικοπών σε διανομές και προϋπολογισμούς σε όλη τη λίγκα. Ήταν σχεδόν σαν μια ύφεση που χρειαζόταν ο σύλλογος.
Αλλά ο αρκούδος έχει φύγει και ο ταύρος έχει επιστρέψει. Όταν η σφυρίχτρα του διαιτητή Άνταμ Κέρσι ήχησε για τελευταία φορά μπροστά σε ένα ρεκόρ πλήθος στο AAMI Park και οι παίκτες γονάτισαν σε χαρούμενη γιορτή μπροστά του, ο προπονητής Αουρέλιο Βιντμάρ αγκαλιάστηκε από τον διευθυντή ποδοσφαίρου Μιχάλη Πετρίλο και τους συνεργάτες του, Σκοτ Τζέιμσον και Πολ Πέζος. Η Σίτι είχε εξασφαλίσει μια νίκη 1-0 επί της Βίκτορυ το βράδυ του Σαββάτου και έγινε πρωταθλήτρια Αυστραλίας για δεύτερη φορά.
Ο βραβευμένος με το μετάλλιο Τζο Μάρστον ως καλύτερος, παρά το γεγονός ότι τελείωσε το παιχνίδι σε άσχημη κατάσταση, η απόδοση του Ματ Λέκι δεν ήταν μόνο καθοριστική για την κληρονομιά του αλλά και αντανάκλαση του τρόπου που η ομάδα του επέστρεψε στην κορυφή. Δεν ήταν καθόλου όμορφο, αλλά ήταν αποτελεσματικό. Η φυσική κατάσταση και η απελπισία προστέθηκαν σε μια ευφυή ικανότητα να ελέγχουν το ρυθμό του παιχνιδιού και να διακόπτουν την ροή του αντιπάλου. Αυτό εξασφάλισε ότι το γκολ του Γιοντάν Κοέν στο 10ο λεπτό ήταν ό,τι χρειαζόταν, με τη Βίκτορυ να μην καταφέρνει να απειλήσει σοβαρά την εστία του Πάτρικ Μπέα.
Χάνοντας τέσσερις από τους πέντε προηγούμενους τελικούς που είχαν φτάσει – με αποκορύφωμα μια ήττα 6-1 από τους Central Coast Mariners στην τελευταία τους επίσκεψη σε αυτό το στάδιο – οι τελικοί ανδρών δεν είχαν υπήρξει ευνοϊκοί για τη Σίτι τα χρόνια αυτά. Αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Το ταλέντο υψηλού επιπέδου قد δεν ήταν το ίδιο με προηγούμενες εκστρατείες, αλλά στη θέση του υπήρχε μια αξιόπιστη, αν και μη αναγνωρίσιμη, βάθρα. Ο Βιντμάρ εμπιστεύτηκε τον 17χρονο Μετίν Μεμέτι με 24 λεπτά από τον πάγκο στον τελικό, αντικαθιστώντας τον 19χρονο Μαξ Καπούτο, και η Σίτι παρουσίασε ένα επίπεδο σιδερένιας αντοχής και ηγεσίας που δεν τους επέτρεψε να τα παρατήσουν κάτω από τα φωτεινά φώτα όπως είχαν κάνει στο παρελθόν.
Πριν από ένα χρόνο, ο Βιντμάρ δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης μετά την ήττα στα πέναλτι ότι ήταν έτοιμος να επιστρέψει την επόμενη σεζόν, υπογράφοντας επέκταση συμβολαίου δύο ετών μετά την αρχική του άφιξη ως προσωρινός προπονητής. Πολλοί από τους φιλάθλους του συλλόγου δεν ήταν εντυπωσιασμένοι. Μετά από χρόνια θεαματικού και υψηλού σκορ ποδοσφαίρου, υπήρχε η αίσθηση ότι η λιγότερο εντυπωσιακή προσέγγιση του Βιντμάρ δεν θα τους έδινε την αδυσώπητη ώθηση ούτε την επιτυχία που επιθυμούσαν. Αυτή η αίσθηση απογοήτευσης ενισχύθηκε όταν ο πρώην προπονητής Πατρίκ Κισνόρμπο επέστρεψε στη Μελβούρνη, όχι ως επικεφαλής της Σίτι αλλά ως προπονητής της Βίκτορυ.
Όμως, όχι μόνο το ρίσκο της Βίκτορυ με τον Κισνόρμπο αποδείχθηκε λάθος όταν εκείνος έφυγε για την Ιαπωνία τον Δεκέμβριο – η αργά αναγεννημένη πορεία του Άρθουρ Ντάιλς απέτρεψε πολλές ντροπές για τον σύλλογο – αλλά η Σίτι θα τερμάτιζε δεύτερη και θα προκριθεί στην Ασία υπό τον Βιντμάρ, παρουσιάζοντας την πιο σφιχτή άμυνα στη λίγκα. Εμπιστευόμενος το αποδυτήριο σε ηγέτες όπως ο Αζίζ Μπεχίχ – η κίνηση να δανειστεί ο αρχηγός στην Αλ Νάσρ την περασμένη σεζόν, εκ των υστέρων, ήταν ένα σοβαρό πλήγμα στις ελπίδες της Σίτι – ο Λέκι, ο Άντριου Νάμπουτ και ο Τζέιμς Τζέγκο, η ομάδα τράβηξε προς την ίδια κατεύθυνση καθώς η σεζόν προχωρούσε.
«Παρά το ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν κάνουμε παγκόσμια αναζήτηση, έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε μέσα από την [City Football Group]», δήλωσε ο Πετρίλο. «Οι αριθμοί του Αουρέλιο ήταν πολύ υψηλοί στα δεδομένα που είχαμε.
«Είχε πολλά να αντιμετωπίσει πέρυσι. Κληρονόμησε μια ομάδα με πιθανώς όχι την κατάλληλη νοοτροπία. Και κάναμε κάποιες μεγάλες αλλαγές στο τέλος – μερικές από αυτές έγιναν για εμάς. Αλλά ήξερα, δουλεύοντας μαζί του, ότι μπορούσα να δω πού πηγαίναμε».
Πράγματι, όσο δύσκολο κι αν είναι να το φανταστεί κανείς, δεδομένου ότι έχει ένα γήπεδο στο Χίντμαρς Στάδιο αφιερωμένο προς τιμήν του, η συμβολή του Βιντμάρ στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο ίσως να μην εκτιμάται επαρκώς από το ευρύτερο κοινό του ποδοσφαίρου. Ο 58χρονος είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχει παράγει η χώρα και ένας από τους πιο ταλαντούχους που έχουν φορέσει τη φανέλα της Εθνικής. Αλλά δεδομένου ότι η καριέρα του ως παίκτη τελείωσε πριν από την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, δεν είχε ποτέ την ευρεία αναγνώριση άλλων. Η προπονητική του καριέρα, εν τω μεταξύ, περιλαμβάνει ένα πρωτάθλημα και έναν τελικό Ασίας με την Αδελαΐδα, αλλά χαρακτηριζόταν κυρίως από παρατηρήσεις για «μικρές πόλεις».
Τώρα, όμως, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά την ανα interruption του ψησίματος ενός εκλεκτού κομματιού κρέατος από τον παλιό του φίλο Πετρίλο που τον κάλεσε ξαφνικά να έρθει στη Σίτι, είναι και προπονητής που έχει κερδίσει το πρωτάθλημα A-League Men.
