Κατάκτηση του Champions League από το Κατάρ: Μια Παράξενη Γιορτή
Το Κατάρ κατέκτησε επιτέλους το Champions League. Αυτή θα έπρεπε να είναι μια παράλογη πρόταση, αλλά η πραγματικότητα του αγώνα ήταν γελοία. Δεν επρόκειτο απλώς για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, αλλά για μια επίδειξη ανωτερότητας – σε πολλαπλές έννοιες.
Η Παρί Σεν Ζερμέν (PSG) κατέστρεψε την Ίντερ με 5-0, σε έναν τελικό που ήταν ιστορικά και τόνικά ο πιο μονόπλευρος στην ιστορία. Κανείς, ούτε καν η σπουδαία Ρεάλ Μαδρίτης του 1960, δεν είχε κερδίσει ποτέ με πέντε γκολ διαφορά.
Η PSG έγινε έτσι ο δεύτερος σύλλογος που ανήκει σε ξένο κράτος και κατέκτησε το Champions League, με την Ίντερ να υποφέρει από την ατυχία να χάνει και στους δύο τελικούς που έχει συμμετάσχει. Αν η ομάδα ένιωθε πόνο μετά την ήττα από τη Μάντσεστερ Σίτι με 1-0 το 2023, εδώ υπήρχε μόνο ντροπή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κατηγορήσουμε υπερβολικά την Ίντερ, αν και ο Σιμόνε Ιντζάγκι έκανε πολλά λάθη. Η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες σήμαινε ότι η Ίντερ έπρεπε να είναι σχεδόν τέλεια για να έχει οποιαδήποτε πιθανότητα. Ήταν πολύ μακριά από αυτό, καθώς η PSG φαινόταν μια από τις πιο ολοκληρωμένες ευρωπαϊκές ομάδες.
Ο Λουίς Ενρίκε έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο να διαμορφώσει αυτή την ομάδα, κερδίζοντας το δεύτερο Champions League και ένα δεύτερο τρεμπλ. Είναι δύσκολο να μην νιώσεις χαρά για αυτόν, έναν έντονο αλλά καλό άνθρωπο. Η τραγική ιστορία της κόρης του, που πέθανε το 2019 σε ηλικία εννέα ετών, προσθέτει μια συναισθηματική διάσταση σε αυτή τη νίκη. Ο Ενρίκε σχεδίασε να φυτέψει μια σημαία της PSG τη στιγμή της νίκης, για να αναδείξει τη στιγμή που μοιράστηκε με την Ξάνα το 2015. Αντί γι’ αυτό, συγκινήθηκε όταν οι οπαδοί της PSG παρουσίασαν ένα tifo που αναπαρήγαγε τη σκηνή, αλλά με τα χρώματά τους. Ήταν μια συγκινητική στιγμή.
Η νεανική φρεσκάδα της νέας του ομάδας είναι επίσης αξιοσημείωτη, με 19χρονους να είναι υπεύθυνοι για τρία από τα γκολ. Ο εξαιρετικός Ντεζάιρ Ντούε πέτυχε δύο γκολ μετά από ασίστ στο πρώτο. Ο Σέννυ Μαϊγιούλου μπήκε ως αλλαγή και κλείδωσε το ρεκόρ. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν ακόμα ευχάριστες ιστορίες στην ομάδα. Είναι καλό για το ποδόσφαιρο που ένας μοναδικός Γεωργιανός δημιουργός, όπως ο Χβίτσα Κβαρατσχέλια, έχει τώρα αξίωμα ως ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, χρησιμοποιώντας αυτή τη σκηνή για να κάνει μια μεγάλη δήλωση όταν πέτυχε το τέταρτο γκολ.
Και όμως, δεν μπορείς να αποφύγεις το γεγονός ότι όλα αυτά χρησιμοποιούνται για εντελώς μη ποδοσφαιρικούς λόγους, καθώς το Κατάρ γιόρτασε τη δόξα όπως έκανε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022.
Είναι πραγματικά αυτός ο σκοπός του ποδοσφαίρου; Δεν θα έπρεπε αυτό να προκαλεί τις πιο σοβαρές ερωτήσεις για τη μακροπρόθεσμη κατεύθυνση του αθλήματος; Για την απάντηση, αρκεί να σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι ο Νάσερ Αλ-Χελαϊφί, ο πρόεδρος της PSG, ο οποίος έχει την τελική ευθύνη προς τον Εμίρη, είναι εκεί δίπλα στον πρόεδρο της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, ως ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στο ποδόσφαιρο.
Ο Καταριανός αξιωματούχος έχει ανέβει στη θέση του προεδρεύοντος στην Ευρωπαϊκή Ένωση Συλλόγων, που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αναμόρφωση αυτής της ολόκληρης διοργάνωσης. Και όμως, εδώ, η μεγάλη παράσταση του συλλογικού ποδοσφαίρου έγινε η βιτρίνα τόσων πολλών από τα προβλήματα του παιχνιδιού, με το ρεκόρ σκορ να συμβολίζει κατάλληλα την κλίμακα των ζητημάτων. Το γεγονός ότι η PSG ήταν τόσο εντυπωσιακή στο θέαμα είναι μέρος αυτού. Αυτό είναι το "sportswashing", για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που εδώ και καιρό φαίνεται να μην αποδίδει επαρκώς αυτό που συμβαίνει.
Πολλές από αυτές τις εξελίξεις είναι πολιτικά παιχνίδια στον αθλητισμό, και το τροπαιοφόρο κλαμπ του Κατάρ τώρα κρατά στα χέρια του το ευρωπαϊκό κύπελλο.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πώς η Ίντερ είναι αληθινή ποδοσφαιρική βασιλική οικογένεια, έχοντας κερδίσει αυτή τη διοργάνωση τρεις φορές στο παρελθόν, και είναι ακόμα ο 14ος πλουσιότερος σύλλογος στον κόσμο. Και όμως, συνήθως ανήκοντας σε ένα διαχειριστικό ταμείο περιουσιακών στοιχείων, υπάρχει ακόμα ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε αυτούς και τη PSG.
Τα συνολικά έσοδα της Ίντερ ύψους 327 εκατομμυρίων λιρών είναι λίγο πάνω από το μισό του τελευταίου αναφερόμενου μισθολογικού κόστους της PSG – όχι των εσόδων – και αυτό φάνηκε.
Η ομάδα του Ενρίκε μπορεί να είναι νέα αλλά είναι επίσης ακριβή, με σχεδόν 100 εκατομμύρια λίρες να έχουν πληρωθεί μόνο για τον Ντούε και τον Μπράντλεϊ Μπαρκόλα. Επίσης, επωφελήθηκαν από τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιες οι διαφορές έχουν μειώσει τη γαλλική λίγκα σε αστείο, σε αντίθεση με την εξαντλητική κούρσα τίτλου που έχει περάσει η Ίντερ.
Η νεανική ένταση της PSG φάνηκε επίσης. Υπήρχε ένα χάσμα μεταξύ των ομάδων όσον αφορά τη ζωτικότητα τους. Εκεί που ο Πεπ Γκουαρδιόλα είχε πει ότι ήταν πολύ δύσκολο να ξέρει πού να πιέσει αυτή την Ίντερ, η PSG φαινόταν να το βρίσκει πολύ εύκολο.
Ήταν αγόρια εναντίον γερόντων. Μπορούσες ξαφνικά να δεις ακριβώς γιατί οι Χενρίχ Μχιταριάν, Ματέο Ντάρμιαν και άλλοι παίκτες που έχει αναζωογονήσει ο Ιντζάγκι δεν βρίσκονται στις καλύτερα αμειβόμενες ομάδες. Ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ δεν είχε τη μεγάλη του στιγμή.
Αντίθετα, μια σειρά παικτών που ήταν σχεδόν άγνωστοι πριν από δύο χρόνια είναι τώρα οι Ευρωπαϊκοί πρωταθλητές, φαίνοντας το μέλλον του παιχνιδιού. Ο Ενρίκε επίσης έχει αξίωμα ως ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Η ιδέα του για το ποδόσφαιρο έχει φτάσει σε επίπεδο πολυπλοκότητας πολύ ανώτερο από οποιονδήποτε άλλο και φαίνεται να είναι κάτι νέο. Οι αντίπαλες ομάδες δεν ήξεραν πώς να τους χειριστούν. Οι ιδέες του Ενρίκε τους εξέπλητταν συνεχώς.
Εδώ, το χάσμα μεταξύ των ομάδων ήταν τέτοιο που η PSG βρήκε σχεδόν ντροπιαστικά εύκολο να πετύχει το πρώτο γκολ μόλις στο 12ο λεπτό. Ο Ντούε έδειξε εξαιρετική και ανιδιοτελή παρουσία πνεύματος να πασάρει, αλλά ο Αχράφ Χακίμι δεν αντιμετώπισε σχεδόν καμία πρόκληση, που ήταν δύσκολο να μην αναρωτηθείς αν υπήρχε οφσάιντ. Δεν υπήρχε. Η Ίντερ δεν μπορούσε να πλησιάσει.
Από εκείνη τη στιγμή, το παιχνίδι σταμάτησε να είναι διαγωνισμός. Αυτό έγινε σαφές με το γκολ του Ντούε στο 20ο λεπτό. Ακόμα και δευτερόλεπτα στο δεύτερο ημίχρονο, αφού η Ίντερ χρειάστηκε το καλύτερο ημίχρονο όλων των εποχών, η πρώτη ενέργεια ήταν ο Κβαρατσχέλια να τρέχει ξανά για άλλη μια ευκαιρία.
Γι’ αυτό και φαινόταν τόσο περίεργο ως παιχνίδι. Δεν ένιωθε πια σαν ποδοσφαιρικός αγώνας, αλλά σαν μια μακρά αναμονή για το αναπόφευκτο, με την PSG να κάνει την Ίντερ να υποφέρει όλο και περισσότερο. Ήταν υπέροχο ποδόσφαιρο για παρακολούθηση, και ωστόσο τόσο ανησυχητικό να το σκεφτείς. Αυτές είναι οι δύο πλευρές του αθλήματος το 2025, ποτέ πιο ξεκάθαρα από τη μεγάλη του παράσταση.
