Το Σκουντέτο χάθηκε από τη Νάπολι, ο αποκλεισμός από το Κύπελλο Ιταλίας ήρθε από τη Μίλαν, η Σούπερ Καπ χάθηκε ξανά από τους Ροσονέρι, και τέλος, η βαριά ήττα στον τελικό του Champions League.
Η Ίντερ έχει εντυπωσιάσει σε κάποιες περιόδους, πείθοντας κυρίως στο Champions League, όπου ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα: είχε τις περισσότερες λεπτά μπροστά στο σκορ και τις λιγότερες σε μειονεκτική θέση. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν ήταν αρκετό.
Οι ερωτήσεις είναι επομένως εύλογες: είναι η σεζόν αποτυχία; Και από πού θα επανεκκινήσει αυτή η Ίντερ;
### Το θάρρος να προσπαθήσεις: το όριο της Ίντερ
Η Ίντερ είχε το θάρρος να επιδιώξει να φτάσει μέχρι το τέλος σε όλους τους διαγωνισμούς, παρά τις περιορισμένες δυνατότητες για ανανέωση: οι περιστροφές στην επίθεση δεν ήταν αρκετές, η απουσία του Ντάμφρις ήταν σημαντική και η επιστροφή του καθοριστική για την πρόκριση στον τελικό.
Η σεζόν της Ίντερ υπήρξε μια αυξανόμενη συνείδηση για όλα: τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία. Είχε εξαιρετικές εμφανίσεις στο Champions League και στη συνέχεια έχανε πόντους στη λίγκα, πραγματοποιώντας σπουδαίες εμφανίσεις όπως αυτή απέναντι στη Μπάγερν, αλλά και πέφτοντας σε δύσκολες καταστάσεις.
Οι περιορισμοί της Ίντερ ήταν δομικοί και ψυχολογικοί: πολύ λίγοι πόροι για να επιτευχθούν οι στόχοι – “Τρέμπλε” – και μια φιλοδοξία που πιθανόν ήταν υπερβολική, αλλά καθοριζόταν από την επίγνωση των δικών τους δυνατοτήτων.
Αυτό που έλειπε ήταν η συνέπεια, καθώς η Ίντερ ήταν “απαραβίαστη” όταν κανείς δεν το περίμενε και πολύ “κανονική” σε πολλές περιπτώσεις: οι ήττες ή οι ισοπαλίες απέναντι στη Μίλαν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Συνοπτικά, ναι: η σεζόν της Ίντερ ήταν αποτυχία. Αλλά το γεγονός ότι αυτή η ερώτηση παρέμενε επίκαιρη μέχρι χθες πιθανόν μας λέει ότι αξίζει να αποτύχεις με αυτόν τον τρόπο.
### Από πού να επανεκκινήσεις;
Το θεμελιώδες σημείο για να ξεκινήσεις ξανά θα είναι ο Σιμόνε Ιντζάγκι: το επίπεδο που έχει φτάσει η Ίντερ είναι δικό του επίτευγμα, ικανός να δουλέψει με μια έμπειρη ομάδα που έχει τελειοποιηθεί με τον χρόνο. Αλλά η επιλογή θα είναι μόνο δική του, καθώς έχει μια πολύ πλούσια προσφορά από τη Σαουδική Αραβία να εξετάσει.
Η κατεύθυνση της εταιρείας αλλάζει: νεότεροι παίκτες και περιουσιακά στοιχεία που πρέπει να αξιολογηθούν. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε ένα καλά δοκιμασμένο σύστημα και το σύστημα του Ιντζάγκι είναι τέτοιο, αρκεί να δούμε την ανάπτυξη παικτών όπως οι Μπαστόνι, Μπίσεκ και Θουράμ.
Αλλά υπάρχουν και άνδρες που πρέπει να διατηρηθούν, αυτοί που γνωρίζουν τι σημαίνει να είσαι στην Ίντερ: οι Μπαρέλα, Λαουτάρο, Μπαστόνι και σε κάποιο βαθμό ο Ντιμάρκο. Οι υπόλοιποι γύρω τους μπορούν να αλλάξουν, και σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να αλλάξουν, ειδικά οι μεγαλύτεροι παίκτες που έχουν δώσει εγγυήσεις αλλά δεν μπορούν να υποσχεθούν τίποτα για το μέλλον.
Και αν ο Ιντζάγκι αποφασίσει να αλλάξει αέρα, θα χρειαστεί ένας προπονητής που θα έχει ένα σχέδιο: ένας άνθρωπος που θα βελτιώνει τους παίκτες αλλά δεν θα απαιτεί τρελές δαπάνες, ένα προφίλ που θα διατηρηθεί για αρκετά χρόνια και ταυτόχρονα δεν θα χάνει το ελάχιστο αποτέλεσμα, δηλαδή την 4η θέση.
Ένα δύσκολο προφίλ να βρεθεί, αλλά ο Μπαρότα το ψάχνει: ο άλλος άνθρωπος από τον οποίο πρέπει να επανεκκινήσει η Ίντερ και που τα τελευταία χρόνια δεν έχει απογοητεύσει στις ομάδες που έχει εργαστεί. Οι υποθέσεις για τον πάγκο είναι πρόωρες τώρα, γιατί για να δεθείς πρέπει πρώτα να σπάσεις το κεφάλι σου και στην Ίντερ δεν έχει σπάσει τίποτα, τουλάχιστον προς το παρόν.
