Φτάνοντας σε μια ορισμένη ηλικία, δεν είναι ασυνήθιστο να αναπτύσσεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ιστορία. Οι παλιοί της Ίντερ το βίωσαν: η πιο βαριά ήττα στην ιστορία ενός τελικού ευρωπαϊκού κυπέλλου ή Champions League, μια ήττα μεγαλύτερη από τα εντυπωσιακά σκορ του 1960, 1974, 1989 και 1994, μια συντριβή που έσβησε δύο από τις ήττες της Μίλαν από τα ρεκόρ.
Αυτή ήταν μια εμφάνιση που θα αντηχεί μέσα στους αιώνες. Όχι από αυτούς, αλλά προς αυτούς. Η Ίντερ δέχθηκε τρία γκολ από εφήβους, με το δεύτερο γκολ του Ντεζάιρ Ντούε να ακολουθείται από το ιστορικό πέμπτο γκολ του Σέννυ Μαϊγιούλου.
Η Ίντερ είναι παλιά. Δεν είναι μυστικό. Η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν Μονάχου πιθανότατα το παρατήρησαν, όπως και η Άρσεναλ και η Μάντσεστερ Σίτι πριν από αυτούς. Ωστόσο, μόνο η Παρί Σεν Ζερμέν κατάφερε να τους κάνει να φαίνονται παλιοί. Οι νέοι πρωταθλητές Ευρώπης κέρδισαν ένα παιχνίδι γενεών τόσο αποφασιστικά και δραματικά που φάνηκε σαν περίπτωση κακοποίησης των ηλικιωμένων.
Σε έναν τελικό Champions League αντιθέσεων – νικητές του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου τη δεκαετία του ’60 απέναντι σε ένα κλαμπ που ιδρύθηκε το 1970, φτηνές αγορές απέναντι σε μεγάλους σπαταλητές, οι παλιοί απέναντι στους νέους – η ομάδα που χτίστηκε για το μέλλον ανακάλυψε ότι η ώρα της είναι τώρα. Η ομάδα που προσπαθούσε να αντισταθεί στη ροή του χρόνου κατακλύστηκε από τις επιθέσεις των Παριζιάνων. Ο μεγαλύτερος αγώνας της ζωής τους αποδείχθηκε ένας από τους χειρότερους. Τελείωσε με αυτούς να στέκονται, με τα κεφάλια σκυμμένα, μπροστά σε ένα άδειο τέρμα φιλοξενούμενων.
Η πορεία τους κατέληξε με την Ίντερ να είναι κυριαρχημένη και απογοητευμένη. Κανείς άλλος δεν τους είχε κάνει αυτό, στους επίμονούς παλιούς. Η μόνη ήττα τους σε 14 ευρωπαϊκούς αγώνες αυτή τη σεζόν είχε προέλθει από την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Αν συνέχιζαν την συνέπεια αποτελεσμάτων στην Ευρώπη και την πορεία τους στη φάση των ομίλων, ίσως να θεωρούνταν φαβορί. Ωστόσο, η άνοδος της Παρί Σεν Ζερμέν το 2025 έδειξε μια ομάδα σε άνοδο, μια πλευρά γεμάτη ταλέντο και εκρηκτικότητα.
Και εκεί ήταν η Ίντερ, κουβαλώντας τις ελπίδες όλων όσων επιθυμούν οι καλύτερες μέρες τους να μην περιοριστούν στο παρελθόν. Αυτή η ομάδα ήταν κατά μέσο όρο 30 ετών και 19 ημερών, πάνω από μια δεκαετία μεγαλύτερη από τον Ντούε. Ένας άντρας που γεννήθηκε μετά τον τελικό του Champions League το 2005 σκόραρε δύο φορές στην παράσταση του 2025. Ήταν ένας συμβολικός σκόρερ.
Η Παρί Σεν Ζερμέν έδειξε τα πλεονεκτήματα της νεότητας και της ταχύτητας. Η Ίντερ ήταν αριθμητικά κατώτερη στα πλάγια, υπερβολικά ισχυρή στη μεσαία γραμμή. Υπήρχε χώρος πίσω από την άμυνά τους, έξω από αυτήν, παντού. Δεν ήταν μια μέρα για να υποστηρίξεις τα πλεονεκτήματα του σχηματισμού 3-5-2. Όχι όταν η Ίντερ φαινόταν να έχει λιγότερους παίκτες σε κάθε μέρος του γηπέδου. Αυτό είναι που μπορεί να κάνει η ταχύτητα. Η τοποθέτηση της Ίντερ αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πλεονέκτημα όταν υποβλήθηκε σε επίθεση. Διασπάστηκαν από μια ομάδα πολύ γρήγορη και ικανή γι’ αυτούς.
Η Παρί Σεν Ζερμέν ξεκίνησε γρήγορα, όπως συνηθίζει. Σκόραραν στα πρώτα δώδεκα λεπτά απέναντι σε κάθε ομάδα, όπως η Λίβερπουλ, η Άστον Βίλα, η Άρσεναλ και η Ίντερ στα νοκ άουτ. Αλλά το διατήρησαν κιόλας.
Πίσω μόνο για 16 λεπτά στο Champions League, η Ίντερ βρέθηκε πίσω στο σκορ μετά από 12 λεπτά και ήταν δύο γκολ πίσω μετά από 20, πέντε πίσω μετά από 90. Αν η στρατηγική τους ήταν να χρησιμοποιήσουν την εμπειρία τους για να παραμείνουν στο παιχνίδι, αυτή καταστράφηκε από την ακατάπαυστη τρεξίματος της Παρί, από την αποφυγή του Ντούε και του Ουσμάν Ντεμπελέ, από τον συνδυασμό αυτοπεποίθησης και κλάσης.
Και, όχι λιγότερο, από την ικανότητα του Βιτίνια να παίζει διεισδυτικές πάσες με παραπλανητική ευκολία. Μία έφερε το δεύτερο γκολ του Ντούε. Μια άλλη παρήγαγε το πρώτο γκολ της Παρί. Ο σκόρερ, Αχράφ Χακίμι, ήταν ένας από τους παίκτες που πούλησε η Ίντερ στον περιορισμό δαπανών, καθώς η ιδιοκτησία του Στέφαν Ζανγκ αποσυντίθετο, καθώς η σπατάλη του Αντόνιο Κόντε απαιτούσε επιστροφή. Και όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα, τα παλιά οικονομικά προβλήματα πλήγωσαν την Ίντερ, χάρη σε ένα κλαμπ του οποίου ο προϋπολογισμός μπορεί να φαίνεται απεριόριστος. Ο Χακίμι ήταν απολογητικός, οι αργότερες γιορτές της Παρί ήταν πολύ πιο έντονες.
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Ντένζελ Ντούμφρις, αντικαταστάτης του Χακίμι, ήταν σπάνιος, φέρνοντας δυναμική σε αυτή την ομάδα της Ίντερ. Ωστόσο, οι πλάγιοι μπακ της Ίντερ είναι συχνά δύναμη. Η Παρί χρησιμοποίησε το χώρο πίσω τους για να τους μετατρέψει σε αδυναμία. Ο Χβίτσα Κβαρατσχέλια, ο πιο χαρισματικός από τους ντριμπλέρ, επιτέθηκε στον Ντούμφρις. Η Παρί είχε ακόμα περισσότερη χαρά στην αντίθετη πτέρυγα, βοηθούμενη από την ικανότητα να μεταφέρει την μπάλα από τη μία πτέρυγα στην άλλη.
Αυτή ήταν μια καταστροφή για τον Φεντερίκο Ντιμάρκο, τον Ιντερίστα. Έχει ένα τατουάζ Σκουντέτο, αλλά μπορεί να μην χρειαστεί ποτέ ένα τατουάζ Champions League. Ο Χακίμι ξεγλίστρησε πίσω του για το πρώτο γκολ, ενώ ο Ντιμάρκο απέκρουσε το σουτ του Ντούε για το δεύτερο. Ίσως να μην βοήθησε τον Ντιμάρκο ότι αριστερά της μεσαίας γραμμής της Ίντερ ήταν ο 36χρονος Χενρίχ Μχιταριάν, ένας παίκτης τόσο παλιός που γεννήθηκε πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Αλλά ήταν ακόμα νεότερος από τον Φραντσέσκο Άτσερμπι, ο οποίος ήταν σκυμμένος αφού ο Κβαρατσχέλια έκανε το σκορ 4-0. Ένας 37χρονος χρειάστηκε προστασία, αλλά η Ίντερ ήταν χάλια, φρικτή.
Φαινόταν μια καθυστερημένη αναγνώριση των προβλημάτων τους όταν οι πρώτες αλλαγές του προπονητή Σιμόνε Ιντζάγκι ήταν να φέρουν παίκτες ηλικίας 23 και 24, αλλά ο τελευταίος, Γιαν Μπίσεκ, υπέστη άμεσα θλάση. Ο Ιντζάγκι ήταν ντυμένος, όπως πάντα, σαν ένας δευτερεύων χαρακτήρας από το “The Sopranos” σε κηδεία. Καθώς η Ίντερ ξετυλιγόταν, μπορούσε να πενθήσει το θάνατο ενός ονείρου.
