ΜΙΑΜΙ ΓΚΑΡΝΤΕΝΣ, Φλόριντα — Ορισμένοι αντέδρασαν στις “ανησυχητικές” τιμές εισιτηρίων. Άλλοι φοβήθηκαν από την ICE. Κάποιοι αρνήθηκαν βίζες από τους Αμερικανούς προξενικούς υπαλλήλους. Άλλοι απλά δεν νοιάστηκαν για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Και όμως, όταν αυτό το παράξενο νέο τουρνουά ξεκίνησε το Σάββατο στις 8:06 μ.μ., δεκάδες χιλιάδες οπαδοί της Αλ Άχλι έδωσαν ζωή στην εκδήλωση.
Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι γέμισαν τελικά το Hard Rock Stadium. Οι πρώτοι έφτασαν πολλές ώρες νωρίτερα, γεμάτοι ενθουσιασμό. Στάθηκαν σε ουρές στις εισόδους πολύ πριν από τις 5 μ.μ., όταν προγραμματίστηκε να ανοίξουν οι πύλες. Χιλιάδες συγκεντρώθηκαν σε έναν στενό διάδρομο, υποφέροντας από τη θερμότητα των 32 βαθμών Κελσίου.
«Θα λιποθυμήσουμε», είπε μια γυναίκα σε έναν φύλακα ασφαλείας.
Μια άλλη με χιτζάμπ παραπονέθηκε για τον καυτό ήλιο της Νότιας Φλόριντα.
Αλλά οι περισσότεροι τραγουδούσαν.
Χόρευαν, χειροκροτούσαν, έσταζαν ιδρώτα και τραγουδούσαν.
Κάποιοι κρατούσαν αιγυπτιακές σημαίες. Άλλοι έβγαλαν τα τηλέφωνα τους για να καταγράψουν τη χαρά. Κάποιοι είχαν ταξιδέψει από τη Νέα Υόρκη, άλλοι από κοντινές περιοχές, άλλοι από το Κάιρο. Ήρθαν με τεράστιες πανό και τύμπανα, με χαρά και πάθος, αυτό το είδος που το ποδόσφαιρο — ή το «kurat al-qadam», ή όπως αλλιώς το λέτε — κάνει αναπόφευκτο.
Ήρθαν για ένα τουρνουά που η FIFA υπερέβαλε και υπερπροώθησε. Καθώς το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων πλησίαζε τον Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο, οι διοργανωτές ανησυχούσαν ολοένα και περισσότερο και ήταν απελπισμένοι να πουλήσουν εισιτήρια. Μείωσαν τις τιμές και δημιούργησαν ειδικές προσφορές. Πρόσφεραν πέντε εισιτήρια για 20 δολάρια σε φοιτητές και δωρεάν εισιτήρια σε βετεράνους.
Οι φόβοι τους για άδεια καθίσματα και μια άχρωμη ατμόσφαιρα τους κυνηγούσαν κατά την προετοιμασία του τουρνουά. Οι λανθασμένες κινήσεις τους, προφανώς, ήταν πολλές.
Αλλά σώθηκαν από το άθλημα που διοικούν.
Πόνταραν στο ότι ο Λιονέλ Μέσι θα άναβε τη μεγάλη τους επιχείρηση, προσελκύοντας τους οπαδούς του στην πρεμιέρα. Αυτό που φαίνεται να τους διέφευγε ήταν ότι η γοητεία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων δεν είναι η λάμψη και οι μεγάλες σταρ, αλλά αυτή η οργανική, βαθιά ριζωμένη πάθος. Είναι αυτό που ωθεί ολόκληρες οικογένειες να φτάσουν στις 4:15 για έναν αγώνα στις 8 μ.μ.; Είναι αυτό που κάνει τους λογικούς ανθρώπους να τραγουδούν σαν αγαπητοί μανιακοί. Είναι οι κοινότητες, οι παραδόσεις και η αγάπη που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτό το άθλημα για δεκαετίες, από τη Μέση Ανατολή έως την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική και πέρα από αυτήν.
Αυτό είναι που έφερε δεκάδες χιλιάδες οπαδούς της Αλ Άχλι στη Νότια Φλόριντα, οι οποίοι υπερείχαν αριθμητικά σε σχέση με τους υποστηρικτές της τοπικής ομάδας που απασχολεί τον μεγαλύτερο παίκτη όλων των εποχών.
Αυτό είναι που έφερε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, οπαδούς της Παλμέιρας στην Times Square την ημέρα πριν από τον πρώτο τους αγώνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων την Κυριακή στο MetLife Stadium στο βόρειο Νιου Τζέρσεϊ.
Αυτό είναι που θα κινηθεί και, με κάποιο τρόπο, θα σώσει αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, από πόλη σε πόλη και από διασπορά σε διασπορά.
Θα υπάρχουν μερικά σχεδόν άδεια στάδια και κάποια που θα κλείσουν τις ανώτερες κερκίδες λόγω καθυστερημένων πωλήσεων εισιτηρίων, καθώς και κάποιες αποτυχίες. Η προώθηση (και οι τιμές) της FIFA για το τουρνουά, κάποιες φορές παραπλανητική και κάποιες φορές αλαζονική, έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό στη χώρα φιλοξενίας. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, για πολλούς τυχαίους Αμερικανούς φιλάθλους, παραμένει άγνωστο ή αδιάφορο από τα φιλικά και τα «τουρνουά» προετοιμασίας που περιοδεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε καλοκαίρι.
Δυστυχώς, αυτοί οι τυχαίοι Αμερικανοί φίλαθλοι είναι αυτοί στους οποίους έχουν προσαρμοστεί πολλές πτυχές της εκδήλωσης. Στην πρεμιέρα του Σαββάτου, υπήρξε μια ξεχασμένη προγραμματισμένη εκδήλωση πριν τον αγώνα; παρουσιαστές και DJs στο γήπεδο; και ατομικές παρουσιάσεις παικτών, όπως στο NBA. Υπήρχαν πυροτεχνήματα και πτήσεις, όλα τα είδη πραγμάτων που μπορεί να ενισχύσουν την εμπειρία για κάποιους.
Αλλά οι οπαδοί της Αλ Άχλι στην Ενότητα 304; Απλά ήθελαν να τραγουδήσουν.
Έτσι τραγούδησαν, και οι οπαδοί στην άλλη άκρη του γηπέδου αναγνώρισαν τα τραγούδια και συμμετείχαν. Χόρευαν πάνω-κάτω, κουνώντας τα χέρια τους, κάνοντας θόρυβο που ζωντάνεψε μια ισοπαλία 0-0.
Και όταν υπήρξε μια σιωπή, στην ανώτερη κερκίδα πίσω από ένα τέρμα, μερικοί υποστηρικτές της Μπόκα Τζούνιορς — μιας Αργεντινής ομάδας που παίζει εδώ τη Δευτέρα — άρχισαν τυχαία ένα από τα τραγούδια τους.
«Μπόκα, καλός μου φίλος», τραγούδησαν στα ισπανικά. «Δεν με νοιάζει τι λέει ο καθένας. Σε ακολουθώ παντού. Και κάθε φορά σε αγαπώ περισσότερο».
Όλα αυτά συνεχίστηκαν μέσα από 90 λεπτά χωρίς σκορ. Στο 90ό λεπτό, οι οπαδοί της Αλ Άχλι εξακολουθούσαν να χοροπηδούν. Ολόκληρες κερκίδες στέκονταν χωρίς προφανή λόγο — εκτός από, με μια λέξη, το ποδόσφαιρο.
Αντιμετώπισαν την κυκλοφοριακή συμφόρηση πριν τον αγώνα και πλήρωσαν 40 δολάρια για πάρκινγκ. Κάποιοι είχαν προγραμματίσει διακοπές που μπορεί να είναι από τις πιο ακριβές που θα κάνουν ποτέ. Έκαναν τους εαυτούς τους, όχι τον Μέσι, τα αστέρια της πρεμιέρας και μας υπενθύμισαν όλους γιατί το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων θα είναι, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, επιτυχία.
Ή, τουλάχιστον, αν μπορέσετε να ξεπεράσετε τον κυνισμό σας, θα είναι διασκεδαστικό.
Όχι κάθε γήπεδο θα ζωντανέψει, αλλά η ατμόσφαιρα του Σαββάτου, είπε ο μέσος της Ίντερ Μιαμί, Τελάσκο Σεγκόβια, «ήταν θεαματική».
