Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου αναλύει την έναρξη της συνεργασίας μεταξύ του Χαβιέρ Ριμπάλτα και του Νίκολιτς, η οποία έχει ιδιαίτερο κίνητρο για αμφότερους.
Για την επιτυχή πορεία ενός φιλόδοξου πρότζεκτ απαιτούνται βασικά στοιχεία όπως η σύμπνοια και η ταύτιση απόψεων. Όταν ο διευθυντής ποδοσφαίρου και ο προπονητής έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το άθλημα, η συνεργασία τους καταλήγει προβληματική. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, αυτό έγινε φανερό με την έλευση του Ριμπάλτα, καθώς η σχέση του με τον προπονητή Αλμέιδα ήταν τυπική και χωρίς ουσιαστική επαφή.
Ο προπονητής δεν μπόρεσε να βρει κοινούς κώδικες επικοινωνίας με τον Ριμπάλτα, καθώς είχε συνηθίσει σε μια διαφορετική κατάσταση που διασφάλιζαν οι προηγούμενοι συνεργάτες του. Η αποτυχία και οι συνεχείς ήττες οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η απομάκρυνση του Αλμέιδα ήταν αναγκαία.
Ο Ριμπάλτα, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του, έπρεπε να βρει έναν προπονητή με τον οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί. Έτσι οδηγήθηκε στην επιλογή του Νίκολιτς, ο οποίος υπήρξε διακαής του πόθος από το παρελθόν. Αυτή η επιλογή διασφαλίζει την απαραίτητη εμπιστοσύνη ανάμεσα στους δυο τους.
Ο Νίκολιτς θα πρέπει να συνεργαστεί με τον Ριμπάλτα για την υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου, και οι δυο τους θα προχωρήσουν από κοινού, χωρίς να έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις. Όπως έχει πει ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η εμπειρία με τους προπονητές είναι απρόβλεπτη. Ο Νίκολιτς φαίνεται να είναι η κατάλληλη επιλογή, αρκεί η ΑΕΚ να τον υποστηρίξει και τα πρώτα αποτελέσματα να είναι θετικά για να επανέλθει η ομάδα στην ομαλότητα.
