Η Βραζιλία έχει εκφράσει ενδιαφέρον να φιλοξενήσει την επόμενη έκδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων της FIFA, και στη μέση αυτής της πρώτης διοργάνωσης με 32 ομάδες, φαίνεται ήδη ότι είναι κατάλληλος τόπος για το 2029.
Η νέα πρωτοβουλία της FIFA μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα — πολλές αγώνες έχουν διεξαχθεί μπροστά σε ελάχιστους θεατές, οι αγώνες έχουν διακοπεί λόγω καιρικών συνθηκών, και η καυτή θερμοκρασία μπορεί να επηρεάσει τα τελευταία στάδια αυτού του τουρνουά. Ωστόσο, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων σώζεται, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου, από την εξάδα των Νοτιοαμερικανών συμμετεχόντων.
Οι οπαδοί από τη Βραζιλία και την Αργεντινή έχουν έρθει στις Η.Π.Α. με περηφάνια και πάθος, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στους σκεπτικιστές — αυτό το τουρνουά έχει σημασία. Αν φύγουν αυτοί οι οπαδοί, ολόκληρη η διοργάνωση θα μπορούσε να καταρρεύσει. Οι ταξιδιώτες υποστηρικτές έχουν πολλά να πανηγυρίσουν. Με μία ακόμα αγωνιστική φάση να απομένει, πέντε από τις ομάδες τους — όλες οι τέσσερις βραζιλιάνικες συμμετοχές, συν η Ρίβερ Πλέιτ — βρίσκονται στην κορυφή των ομίλων τους. Και αν η τελευταία ομάδα, η Μπόκα Τζούνιορς, είναι τρίτη, έχει αγωνιστεί εντός των περιορισμών της με περισσότερη επιτυχία απ’ ό,τι πολλοί φοβόντουσαν.
Έχει υπάρξει έκπληξη στην απόδοση των Νοτιοαμερικανών μέχρι στιγμής; Λίγοι προέβλεψαν τη θρυλική νίκη της Μποταφόγκο επί της Παρί Σεν Ζερμέν, και η Φλουμινένσε έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες. Όμως, με τις διαφορετικές τους προσεγγίσεις, οι Φλαμένγκο και Παλμέιρας είναι περίπου εκεί που περίμεναν να είναι. Τα μάτια τους είναι στραμμένα στο τρόπαιο.
Η ιδέα πίσω από αυτό το νέο τουρνουά είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για το ποδόσφαιρο των Νοτιοαμερικανικών συλλόγων. Η εκδοχή της ηπείρου για το UEFA Champions League, το Κόπα Λιμπερταδόρες, ξεκίνησε το 1960 ως άμεση απάντηση στη γέννηση και την ταχεία εδραίωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Η Ευρώπη έχει έναν πρωταθλητή, σκεφτόταν η κατάσταση, οπότε τώρα πρέπει να έχουμε τους δικούς μας πρωταθλητές και επομένως έναν τρόπο να τους προκαλέσουμε σε έναν διαγωνισμό. Η επιθυμία να αντιμετωπίσουν τους καλύτερους στην Ευρώπη είναι βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Νοτιοαμερικανικού ποδοσφαίρου.
Τα τελευταία χρόνια, το ετήσιο Διεθνές Κύπελλο έχει γίνει κάπως ντροπή για τη Νότια Αμερική. Ανησυχούν τόσο πολύ και κερδίζουν τόσο λίγο. Αλλά βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Η δράση διεξάγεται τον Δεκέμβριο, στο τέλος μιας εξαντλητικής Νοτιοαμερικανικής σεζόν.
Αυτή τη φορά, όλα λειτουργούν υπέρ τους. Οι οπαδοί τους δημιουργούν αίσθηση εντός έδρας, η ζέστη τους ευνοεί, και βρίσκονται στη μέση της σεζόν και γεμάτοι ενέργεια. Και, όπως ένας Ολυμπιονίκης που προετοιμάζεται για τους Αγώνες, οι μεγάλοι παίκτες έχουν προετοιμαστεί για να φτάσουν στην κορυφή τους αυτή τη στιγμή.
Η Φλαμένγκο κινδύνευσε με καταστροφή στο Κόπα Λιμπερταδόρες. Μία τελευταία προσπάθεια του τερματοφύλακα τους, Αγκουστίν Ρόσι, απέτρεψε αυτό που θα ήταν ένας ταπεινωτικός αποκλεισμός από τη φάση ομίλων. Ήταν ένα υπολογισμένο ρίσκο, με τον προπονητή Φιλίπε Λουίς να διαχειρίζεται την ομάδα του για να αποφύγει την εξάντληση. Η προσθήκη του μέσου Ζόρτζινο φαίνεται ότι είναι το κομμάτι που έλειπε. Ο πρώην παίκτης της Serie A και της Premier League μπορεί να ελέγξει τον ρυθμό και να προσφέρει ακριβείς πάσες για τους πολλούς ταλαντούχους εξτρέμ της ομάδας.
Η Παλμέιρας είναι μια καλά οργανωμένη ομάδα που έχει δαπανήσει ασυνήθιστα πολλά στην αναζήτηση δόξας. Ο επιθετικός Βίτορ Ρόκε, που αποκτήθηκε από την Μπαρτσελόνα, είναι η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Άλλοι παίκτες έχουν έρθει, και η ομάδα φρόντισε να κρατήσει τον Εστεβάο, ο οποίος αναμένεται να μετακομίσει στην Τσέλσι, μέχρι το τέλος αυτής της διοργάνωσης. Ίσως να μην έχουν φανεί ιδιαίτερα εντυπωσιακοί μέχρι στιγμής, αλλά αυτό είναι το στυλ του εξαιρετικά έξυπνου Πορτογάλου προπονητή τους, Άμπελ Φερέιρα, ο οποίος μπορεί να θυμίζει μια νεότερη εκδοχή του Ζοσέ Μουρίνιο.
Η Παλμέιρας θα χρειαστεί να σταματήσει — και η Μποταφόγκο έδειξε ότι το ίδιο ισχύει και για αυτούς με τη διάσημη νίκη τους επί των νεοαποκτηθέντων Ευρωπαίων πρωταθλητών, PSG. Η Μποταφόγκο είχε τύχη απέναντι στους Σιάτλ Σάουντερς, αλλά αντιμετώπισε την PSG με διαφορετικό σύστημα και προσέγγιση, αμυνόμενη με τόση πειθαρχία που υπέστη πολύ λίγες στιγμές πραγματικού κινδύνου. Και με τον Ιγκόρ Χεσούς να παρέχει μια γραμμή επίθεσης σαν μια σύγχρονη εκδοχή του Ντιντιέ Ντρογκμπά, ήταν συνεχώς σε θέση να παίζουν από την άμυνα, να πάρουν μια ανάσα και να επανασυνταχθούν. Αν μη τι άλλο, αυτός ο αγώνας θα έπρεπε να διαλύσει για πάντα την ανακριβή εντύπωση ότι το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο είναι μια μορφή Καρναβάλι με μπότες, όπου όλοι προσπαθούν να εκφραστούν και κανείς δεν νοιάζεται για την άμυνα. Ολόκληρη η ομάδα της Μποταφόγκο σημείωνε, έτρεχε, τάκλιν, μπλόκαρε και καθάριζε σαν να εξαρτιόταν η ζωή τους από το αποτέλεσμα.
Η μεγάλη ερώτηση τώρα είναι αν μπορούν να κάνουν το ίδιο απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποφύγουν μια ήττα με τρία γκολ, και η ζέστη του Πασαντένα φαίνεται να είναι υπέρ τους. Αλλά αν δεχτούν γκολ νωρίς, τότε τα νεύρα μπορεί να τους προδώσουν.
Η Φλαμένγκο έχει ήδη κλείσει θέση στους νοκ άουτ γύρους. Η Μποταφόγκο και οι άλλοι θα είναι εντάξει, αλλά τους περιμένουν ενδιαφέροντες ημέρες. Αν η Παλμέιρας έχει εξαντληθεί από τη ζέστη του τελευταίου της αγώνα, μπορεί να βρει πιο δύσκολο να αμυνθεί απέναντι στον Λιονέλ Μέσι και τους συμπαίκτες του στην Ίντερ Μαϊάμι, και σε περίπτωση ήττας (απίθανης) θα μπορούσαν να είναι ευάλωτοι σε διαφορά τερμάτων απέναντι στον νικητή του αγώνα ΦΚ Πόρτο-Αλ Άχλι. Και η Φλουμινένσε, που oscillated μεταξύ εξαιρετικής και φρικτής απόδοσης στον προηγούμενο αγώνα της, θα χρειαστεί να αποφύγει την ήττα απέναντι στην επικίνδυνη Μάμελοντι Σάνταουνς.
Η πιθανότητα είναι, λοιπόν, ότι θα υπάρχουν τέσσερις βραζιλιάνικες ομάδες στους 16. Και δύο από την Αργεντινή; Η Μπόκα Τζούνιορς θα αποκλειστεί αν η Μπενφίκα πάρει ισοπαλία απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου. Υποθέτοντας ότι η Μπενφίκα χάνει, βρίσκονται σε δύσκολη θέση, χρειάζονται όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ απέναντι στην Άκλαντ Σίτι, με ένα στάδιο στο Νάσβιλ να τους υποστηρίζει. Η κατάσταση της Ρίβερ Πλέιτ είναι καλύτερη, αλλά αντιμετωπίζουν έναν δύσκολο αγώνα απέναντι στην Ίντερνατσιόναλε. Ο προπονητής της Ρίβερ, Μαρσέλο Γκαγιάρδο, προτιμά ένα εκτεταμένο παιχνίδι, με τους δύο πλάγιους αμυντικούς να προχωρούν μπροστά. Η διατήρηση της ισορροπίας στην ομάδα δεν είναι εύκολη. Έχουν συγκεντρώσει πολλές κάρτες στη μεσαία γραμμή, και ολόκληρη η κεντρική τριάδα από το Σάββατο απέναντι στην Μοντερέι είναι αποκλεισμένη για τον κρίσιμο αγώνα απέναντι στην Ίντερ.
Αλλά ό,τι κι αν συμβεί, η Ρίβερ Πλέιτ και οι άλλοι Νοτιοαμερικανοί μπορούν να υπολογίζουν να σηκώσουν τα μανίκια και να παλέψουν για την υπόθεση, υποστηριζόμενοι από ένα τοίχο ήχου που τους χτυπά από τις κερκίδες. Ό,τι κι αν συμβεί τις επόμενες ημέρες, οι εικόνες που θα προκύψουν από αυτό το τουρνουά θα κάνουν αδύνατο για οποιονδήποτε έξυπνο άνθρωπο να εκφέρει ξανά τη φράση «κανείς δεν νοιάζεται για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων».
