Ιμπραχίμ Σίλλα: Ένας Χαρούμενος Επιζών από τη Γουινέα
Ο Ιμπραχίμ Σίλλα είναι ένας από τους σχεδόν 120,000 ανθρώπους που ζήτησαν άσυλο στο Μεξικό το 2022. Το ταξίδι του ξεκίνησε όταν διέφυγε από τις διωγμούς στη Δυτική Αφρική, στη Γουινέα, και κατέληξε να γίνει ποδοσφαιριστής στην ομάδα Λίγκα ΜΧ, Νεκάξα.
Από έφηβος, ταξίδεψε μέσω 10 χωρών, διέσχισε το επικίνδυνο και απομακρυσμένο Δαριέν Γκαπ και έφτασε σε αυτό που αποκαλεί "μεξικανικό όνειρο". Στην πόλη Αγουασκαλιέντες, είναι γνωστός ως "ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο".
Το ποδόσφαιρο υπήρξε μέρος της ζωής του Σίλλα από την παιδική του ηλικία. Έπαιζε μπάλα χτυπώντας την στους τοίχους του σπιτιού του, για να αποσπάσει το μυαλό του από τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας του, που τον εμπόδιζαν να παίζει έξω.
Η ζωή του άλλαξε τη μέρα που βγήκε από το σπίτι του για να επισκευάσει έναν υπολογιστή, κάτι που έκανε για να στηρίξει οικονομικά τη μητέρα και τις αδελφές του. Η μητέρα του τον προειδοποίησε ότι οι δρόμοι ήταν επικίνδυνοι. Οι συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και διαφόρων εθνοτικών ομάδων είχαν προκαλέσει νέο κύμα βίας στην πρωτεύουσα Κονακρί, όπου ένα στρατιωτικό πραξικόπημα είχε ανατρέψει την κυβέρνηση το 2021. Ο Σίλλα ολοκλήρωσε την εργασία του, αλλά κατά την επιστροφή του, βρέθηκε σε μια σύγκρουση που τον ανάγκασε να φύγει από τη χώρα του.
"Μου είπαν ότι αν με έβρισκαν, θα μου έκαναν κακό, ότι θα με σκότωναν," δήλωσε ο Σίλλα. "Από εκείνη τη στιγμή, όλα έγιναν περίπλοκα. Δεν μπορούσα να βγω έξω, και ήταν δύσκολο να πάω στη δουλειά."
Ο Σίλλα έφυγε από τη Γουινέα σε ηλικία 17 ετών. Τη νύχτα της 25ης Φεβρουαρίου 2022, ένας γνωστός της οικογένειας προσφέρθηκε να τον πάει στη Βραζιλία για να ξεφύγει από την Κονακρί. Με μια τσάντα γεμάτη ρούχα, προσωπικά έγγραφα και ένα τηλέφωνο, πήρε μια πτήση που σταμάτησε στην Τουρκία πριν ολοκληρώσει το ταξίδι του στη Νότια Αμερική. Έμεινε μόνο λίγες μέρες επειδή ένιωθε καχύποπτος προς τον άνθρωπο που τον υποδέχτηκε, ο οποίος του έδειξε φωτογραφίες όπλων.
Στην τέταρτη μέρα του στη Βραζιλία, αφού έπαιξε ποδόσφαιρο, συνάντησε μια ομάδα πέντε ατόμων που του πρόσφεραν να τον πάρουν μαζί τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την προϋπόθεση να κουβαλά τις τσάντες όλων. Αντί αυτού, θα πλήρωναν για τη διαμονή και το φαγητό του στο δρόμο προς το "αμερικανικό όνειρο". Αποδέχθηκε την προσφορά.
Με τις τσάντες πέντε ανθρώπων, συν τη δική του, ο Σίλλα ξεκίνησε το ταξίδι του προς βόρεια μέσω των Αμερικών. Μετά από πολλές ώρες περπατήματος και ταξιδιών με λεωφορείο, διέσχισαν τα σύνορα προς τη Βολιβία, πέρασαν από το Περού και τον Ισημερινό και έφτασαν στην Κολομβία. Εκεί αντιμετώπισαν τις πιο σφοδρές συνθήκες όταν βρέθηκαν στο Δαριέν Γκαπ, μια περιοχή με πυκνή ζούγκλα, βουνά και ακραία καιρικά φαινόμενα.
Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης (IOM), 250,000 μετανάστες προσπάθησαν να διασχίσουν το Δαριέν Γκαπ το 2022. Περισσότερο από το 10% αυτών ήταν ασυνόδευτοι ανήλικοι, όπως ο Σίλλα.
"Ήρθε μια στιγμή που είδα μια σκηνή, μπήκα μέσα, και είδα ένα εγκαταλειμμένο παιδί, νεκρό. Αυτό με τραυμάτισε πολύ," δήλωσε ο Σίλλα. "Κάθε φορά που περπατούσα, σκεφτόμουν ότι θα πεθάνω. Όταν αυτός ο τρόμος με χτύπησε, με έκανε να χάσω την επιθυμία να συνεχίσω."
Στη ζούγκλα, ο Σίλλα ανέβηκε δώδεκα βουνά κουβαλώντας όλα τα πράγματα. Στην τελευταία κορυφή που έφτασε, είχε μια κρίσιμη στιγμή. Εξαντλημένος, πάγωσε, τα δάχτυλά του κρατούσαν με δυσκολία τους βράχους. Η όρασή του θόλωσε, η ακοή του έγινε μουδιασμένη, και σκέφτηκε να αφήσει τα πάντα. Αλλά ένα χτύπημα στην πλάτη από έναν από τους συντρόφους του τον προέτρεψε να ολοκληρώσει την αποστολή.
"Ίσως να εγκαταλείψω και να πέσω εδώ," είπε. "Αν πεθάνω, εντάξει, αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ να προχωρήσω. Ένιωθα πολύ διαφορετικός, και σκέφτηκα ότι ίσως αυτό ήταν ένα σημάδι θανάτου."
Μετά την διέλευση από τον Παναμά και την Κόστα Ρίκα, ο Σίλλα ένιωσε πόνο στα πόδια που τον εμπόδιζε να συνεχίσει να κουβαλά το βάρος. Όταν έφτασαν στη Νικαράγουα, ένας από την ομάδα του προσφέρθηκε να τον βοηθήσει. Χωρίς τόσα βάρη, περπάτησε μέσω της Ονδούρας και της Γουατεμάλας μέχρι να πατήσει τελικά το πόδι του στο Μεξικό στις 1 Απριλίου 2022. Εκεί, αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα, να μην συνεχίσει προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά να παραμείνει στο Μεξικό.
"Για μένα, έγινε ένα μεξικανικό όνειρο αντί για ένα αμερικανικό όνειρο," είπε.
Σύμφωνα με την Μεξικανική Επιτροπή για την Υποστήριξη Προσφύγων (COMAR), το Μεξικό δέχτηκε 119,078 αιτήσεις ασύλου το 2022, αλλά λιγότερο από το ένα τέταρτο (28,351) έγιναν αποδεκτές. Με τη βοήθεια της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), ο Σίλλα έγινε δεκτός και μεταφέρθηκε στο Μεξικάλι και αργότερα στην Τιχουάνα.
"Ένα από τα κύρια δικαιώματα που πρέπει να διασφαλίζεται είναι η μη επαναπροώθηση, το δικαίωμα να μην στέλνεις πίσω ένα παιδί γιατί ξέρεις ότι κινδυνεύει στη χώρα του," δήλωσε η Πάολα Μονρόι, επικεφαλής του γραφείου της UNHCR στο Μπαχίο.
Στην Τιχουάνα, ο Σίλλα εγκαταστάθηκε σε ένα καταφύγιο για μετανάστες ανηλίκους στη YMCA, και ένα τραγούδι του Κολομβιανού τραγουδιστή Μαλούμα τον βοήθησε να μάθει ισπανικά. Συνηθίστηκε στο πικάντικο φαγητό, με τα αγαπημένα του πιάτα να είναι οι πράσινες εντσιλάδες και οι κέσαδιες.
Σύντομα άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο ξανά και κέρδισε μια δοκιμασία με την ομάδα Χόλος ντε Τιχουάνα, αν και δεν πέρασε. Ο Μοϊσές Λιεβάνο, μέλος της ομάδας UNHCR στην Αγουασκαλιέντες, διοργάνωσε μια κλειστή δοκιμασία με τη Νεκάξα, την οποία συντόνιζε ο Έντμουντο Σότο, ο συντονιστής σκάουτινγκ του συλλόγου. Μετά από μία ώρα, είχαν δει αρκετά για να τον εντάξουν στο αναπτυξιακό τους σύστημα.
Ο Σίλλα, που μπορεί να παίξει ως εξτρέμ ή ως μπακ, προπονείται με την ομάδα κάτω των 23 της Νεκάξα και παίζει σε μια μη επαγγελματική ομάδα τρίτης κατηγορίας, περιμένοντας την ολοκλήρωση της διαδικασίας εγγραφής του στη Λίγκα ΜΧ. Οι παίκτες της Νεκάξα είναι εντυπωσιασμένοι που, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην παιδική του ηλικία και στο ταξίδι του προς το Μεξικό, ο Σίλλα αστειεύεται και διαδίδει χαρά σε όλους όσους συναντά, είτε είναι ο Αλμπέρτο Κλαρκ, διευθυντής ποδοσφαίρου, είτε ο Χοσέ Χανάν, αθλητικός διευθυντής της Νεκάξα.
"Όπου πηγαίνει ο Ιμπραχίμ, διαδίδει αυτή την καλή ενέργεια, αυτή την καλή διάθεση," δήλωσε ο Κλαρκ. "Είναι ένα παιδί αγαπητό από όλους στον σύλλογο."
Ο Σίλλα εργάζεται ως υπάλληλος καταχώρησης δεδομένων για να υποστηρίξει τον εαυτό του στην Αγουασκαλιέντες. Είναι έτοιμος να τελειώσει το λύκειο και σκοπεύει να σπουδάσει σε τομέα σχετικό με τα βιντεοπαιχνίδια ή την κυβερνοασφάλεια. Ακόμα αφιερώνει χρόνο στη δημιουργία ενός βιντεοπαιχνιδιού βασισμένου στο κρυφτό και μιας εφαρμογής για να βοηθήσει τους φυσικούς προπονητές.
Σε κάποια στιγμή, ο Σίλλα νόμιζε ότι δεν θα ξαναχαμογελούσε, αλλά τώρα μπορεί να το κάνει στο Μεξικό, το δεύτερο σπίτι του. "Πάντα αποκαλώ τη ζωή μου στο Μεξικό την αναγέννησή μου, σαν να γεννήθηκα ξανά," είπε, με ένα χαμόγελο.
