Ο Άρνε Σλότ απέτισε φόρο τιμής στον Ντιόγκο Ζότα ενόψει του πρώτου αγώνα της Λίβερπουλ μετά τον θάνατο του Πορτογάλου επιθετικού την Κυριακή. Ο Ζότα, ηλικίας 28 ετών, και ο αδερφός του, Αντρέ Σίλβα, 25 ετών, σκοτώθηκαν σε τροχαίο ατύχημα κοντά στη Ζαμόρα της Ισπανίας στις 3 Ιουλίου.
Η Λίβερπουλ θα αντιμετωπίσει την Πρέστον Νορθ Εντ σε φιλικό αγώνα προετοιμασίας στο Ντίπντεϊλ, όπου ενδέχεται να συμμετάσχουν αρκετοί παίκτες της πρώτης ομάδας, οι οποίοι επέστρεψαν στις προπονήσεις την Τρίτη. Η αρχικά προγραμματισμένη επιστροφή στις προπονήσεις καθυστέρησε, καθώς πολλοί παίκτες παραβρέθηκαν στην κηδεία στην Πορτογαλία την προηγούμενη εβδομάδα.
Στο Ντίπντεϊλ, θα γίνει αφιέρωση στον Ζότα και τον Σίλβα με την εκτέλεση του “You’ll Never Walk Alone” πριν από την έναρξη του αγώνα, ενώ η Πρέστον θα τοποθετήσει ένα στεφάνι μπροστά από τους φιλοξενούμενους φιλάθλους.
Η Λίβερπουλ, τιμώντας τον Ζότα, έχει αποσύρει τον αριθμό 20 που φορούσε, και επιβεβαίωσε ότι οι παίκτες και των δύο ομάδων θα φορούν μαύρες περιβραχιόνιες και θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, με ψηφιακές αφιερώσεις να προβάλλονται στην οθόνη και στα LED γύρω από τον αγωνιστικό χώρο.
Πριν από τον αγώνα, ο προπονητής της Λίβερπουλ, Άρνε Σλότ, έδωσε συνέντευξη στην ιστοσελίδα του συλλόγου, όπου απέτισε φόρο τιμής στον Ζότα και εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια των αδερφών.
«Πρώτα απ’ όλα, αυτό είχε μεγάλη επίδραση σε εμάς, αλλά τίποτα συγκρίσιμο με την απώλεια που νιώθουν οι γονείς του, η σύζυγος Ρούτε και τα παιδιά του», δήλωσε ο Σλότ. «Το πρώτο συναίσθημα που έχουμε είναι λύπη. Το δεύτερο είναι περηφάνια. Νομίζω ότι οι γονείς του και η Ρούτε μπορούν να είναι πολύ περήφανοι για τον παίκτη και τον άνθρωπο που ήταν – κυρίως τον άνθρωπο. Έχω μιλήσει με πολλούς από τους συμπαίκτες του και τα μέλη του προσωπικού, και όλοι τον εκτιμούν πολύ και λένε πόσο καλός άνθρωπος ήταν. Ήταν πάντα ο εαυτός του».
«Δεύτερον, νομίζω ότι οι φίλαθλοί μας μπορούν να είναι περήφανοι για τους παίκτες που έχουμε σε αυτόν τον σύλλογο. Έχουν δει να κερδίζουν το πρωτάθλημα, που ήταν μια σπουδαία επιτυχία, αλλά αυτό που έκαναν την τελευταία εβδομάδα με την αλληλεγγύη τους, πώς συμπεριφέρθηκαν όταν ήμασταν στην Πορτογαλία, οι φίλαθλοι δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν περισσότερα από τους παίκτες μας όσον αφορά το πόσο σπουδαίοι άνθρωποι είναι».
«Αυτά είναι τα δύο συναισθήματα. Φυσικά, το πρώτο συναίσθημα της λύπης είναι πολύ πιο ισχυρό από αυτό της περηφάνιας, αλλά είναι και τα δύο».
Ο Σλότ τόνισε την ανάγκη να νιώσουν οι παίκτες τι σημαίνει να παίζουν ξανά ποδόσφαιρο, καθώς οι παίκτες και το προσωπικό συνεχίζουν να επεξεργάζονται τη θλίψη τους. «Τίποτα δεν φαίνεται να έχει σημασία αν σκεφτούμε τι έχει συμβεί. Αλλά είμαστε ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ και πρέπει να προπονηθούμε και να παίξουμε ξανά, αν το θέλουμε ή όχι», είπε ο Σλότ.
«Αυτό που είπα στους παίκτες, μπορώ να το πω και εδώ. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τις σωστές λέξεις γιατί συνεχώς συζητάμε για το τι είναι κατάλληλο. Τι είναι κατάλληλο στις ενέργειές μας; Τι είναι κατάλληλο για όσα έχουμε να πούμε; Μπορούμε να προπονηθούμε ξανά; Μπορούμε να γελάσουμε ξανά; Μπορούμε να θυμώσουμε αν υπάρχει μια λάθος απόφαση;».
«Και τους είπα, ‘ίσως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαχειριστούμε αυτή την κατάσταση όπως έκανε ο Ζότα’. Και εννοούσα ότι ο Ζότα ήταν πάντα ο εαυτός του, δεν είχε σημασία αν μιλούσε σε μένα, σε συμπαίκτες ή στο προσωπικό, ήταν πάντα ο εαυτός του. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε και εμείς οι εαυτοί μας. Έτσι, αν θέλουμε να γελάσουμε, γελάμε. Αν θέλουμε να κλάψουμε, θα κλάψουμε. Αν θέλουν να προπονηθούν, μπορούν να προπονηθούν, αν δεν θέλουν, δεν χρειάζεται. Αλλά να είστε ο εαυτός σας, μην νομίζετε ότι πρέπει να είστε διαφορετικοί από ό,τι σας λένε τα συναισθήματά σας».
«Δεύτερον, ο Ζότα ήταν ο παίκτης που αν τα πράγματα ήταν πραγματικά δύσκολα, πάντα τον κοίταζα και έλεγα, ‘Τώρα χρειαζόμαστε κάτι ιδιαίτερο από σένα’. Και το παρέδιδε πολλές φορές σε αυτές τις στιγμές. Μπορώ να θυμηθώ όλες αυτές τις στιγμές, ακόμα και πριν έρθω εδώ είχε πολλές από αυτές τις στιγμές. Έτσι, είμαστε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι έκανε ο Ντιόγκο τόσες πολλές φορές. Αν είναι τόσο δύσκολο, τότε προσπαθήστε λίγο περισσότερο ή απλά συνεχίστε και προσπαθήστε να το κάνετε να λειτουργήσει».
