Για την ανδρική εθνική ομάδα των ΗΠΑ, το πρόσφατο Gold Cup αποτέλεσε μια ευκαιρία για τον προπονητή Μαουρίσιο Ποτσετίνο να δώσει ευκαιρίες σε λιγότερο έμπειρους παίκτες. Παίκτες όπως ο τερματοφύλακας Ματ Φρίζ, ο αμυντικός Αλέξ Φρίμαν και ο μέσος Ντίεγκο Λούνα άρπαξαν αυτή την ευκαιρία, αποδεικνύοντας την αξία τους σε διεθνές επίπεδο.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο οι λιγότερο έμπειροι παίκτες που τράβηξαν την προσοχή. Ο αμυντικός Κρις Ρίτσαρντς ήταν ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης της ομάδας στο Gold Cup, και τώρα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βρίσκεται στην ενδεκάδα όταν ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Αυτό δεν ίσχυε πριν από έξι εβδομάδες.
Προτού ξεκινήσει το Gold Cup, υπήρχε αβεβαιότητα σχετικά με το ποιοι θα είναι οι βασικοί κεντρικοί αμυντικοί, καθώς και οι δύο θέσεις φαίνονταν ανοιχτές. Στην περίπτωση του Ρίτσαρντς, όλοι περίμεναν ότι θα γινόταν βασικός στην ομάδα των ΗΠΑ για αυτόν τον κύκλο, αλλά οι επιδόσεις του σε διεθνές επίπεδο δεν ταίριαζαν πάντοτε με την απόδοσή του σε συλλογικό επίπεδο. Το Copa América του 2024 ήταν απογοητευτικό. Οι πάσες του έλειπαν από τη συνηθισμένη τους ακρίβεια και δεν ήταν τόσο σταθερός στην άμυνα. Η τέταρτη θέση στο Concacaf Nations League του 2025 ήταν επίσης απογοητευτική.
Ωστόσο, μια εξαιρετική δεύτερη μισή της σεζόν με την Κρίσταλ Πάλας είδε τον 25χρονο να φτάνει στην καλύτερη φόρμα του, και ο Ρίτσαρντς διατήρησε αυτό το επίπεδο απόδοσης στο Gold Cup. Οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης, με αυτοσυγκέντρωση στην άμυνα και μάλιστα με δύο γκολ από στημένα, συμπεριλαμβανομένου ενός στην ήττα 2-1 από το Μεξικό στον τελικό.
Μετά τον αγώνα, η απογοήτευση του Ρίτσαρντς ήταν προφανής. Παραδέχτηκε ότι πέταξε το μετάλλιο του δεύτερου πριν ακόμα φτάσει στη μικτή ζώνη. Ωστόσο, πήρε χρόνο να σκεφτεί τι σήμαινε το Gold Cup για τον ίδιο προσωπικά.
«Είναι κάτι που το έθεσα ως πρόκληση πριν από αυτό το τουρνουά. Ήθελα να είμαι ο παίκτης που θα ξεχωρίσει και θα εδραιώσει τη θέση του, και νομίζω ότι ίσως το πέτυχα», είπε ο Ρίτσαρντς μετά τον αγώνα. «Αλλά κάθε προετοιμασία που έρχομαι από εδώ και πέρα είναι απλώς ένα ακόμη σκαλοπάτι. Πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω και να παίζω».
Τώρα, ο Ρίτσαρντς είναι ένα από τα πρώτα ονόματα στη λίστα του Ποτσετίνο, και η απόδοσή του έχει προσελκύσει την προσοχή των συμπαικτών του.
«Απλώς παρακολουθώντας τον [Ρίτσαρντς] να παίζει, βλέπω ότι αναλαμβάνει. Κάνει τα πράγματα που περιμέναμε όλοι από αυτόν ως κεντρικό αμυντικό», είπε ο συμπαίκτης του Τιμ Ριμ. «Είναι ακόμα πολύ νέος και συνεχίζει να μαθαίνει, αλλά η ανάπτυξή του τα τελευταία δύο χρόνια είναι πραγματικά εκπληκτική».
Ο Ριμ σημείωσε ότι η πατρότητα άλλαξε την αντίληψή του ως παίκτη και τον παρακίνησε θετικά. Θεωρεί ότι ο Ρίτσαρντς έχει υποστεί παρόμοια μεταμόρφωση από τη γέννηση της κόρης του, Λούνα — μια δήλωση που ο Ρίτσαρντς δεν αμφισβητεί.
«[Η πατρότητα] έχει αλλάξει τις προτεραιότητές μου», είπε ο Ρίτσαρντς. «Με έχει κάνει σίγουρα να δουλεύω λίγο πιο σκληρά, γιατί στο τέλος της ημέρας πρέπει να παρέχω για εκείνη και την κοπέλα μου. Σε κάνει να θέλεις να δουλεύεις 10% — όχι, 100% — πιο σκληρά».
Οι παίκτες συχνά μιλούν για την πρόκληση της σεζόν, πώς η συνεχής εργασία οδηγεί σε μια σειρά σταδιακών βελτιώσεων που οδηγούν στην επιτυχία, αλλά μια καμπάνια μπορεί επίσης να εξαρτάται από στιγμές. Για τον Ρίτσαρντς, αυτή η στιγμή ήρθε τον περασμένο Οκτώβριο.
Η Κρίσταλ Πάλας είχε κερδίσει μόνο έναν αγώνα πρωταθλήματος στους πρώτους δύο μήνες της σεζόν και ένας τραυματισμός στον οπίσθιο μηριαίο τον είδε να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα. Η σεζόν φαινόταν να του ξεφεύγει. Τότε, μια συζήτηση με τον βοηθό προπονητή της Πάλας, Πάντι ΜακΚάρθι, τον βοήθησε να αλλάξει πορεία.
«Μου είπε ευθέως: ‘Τι θέλεις να κάνεις με την καριέρα σου; Θέλεις απλώς να είσαι ένας από αυτούς που απλώς περνούν τη διαδικασία, ή θέλεις να είσαι κάποιος που στοχεύει σε μια ανώτερη ομάδα;’» είπε ο Ρίτσαρντς. «Είπε: ‘Βλέπω ότι μπορείς να πας σε ανώτερες ομάδες. Έχεις πολλά χαρακτηριστικά που ούτε καν μπορώ να ονειρευτώ, αλλά στο τέλος της ημέρας, πρέπει να το θέλεις. Δεν μπορώ να το θέλω για σένα’».
Ο ΜακΚάρθι του έδωσε επίσης κάποιες τακτικές συμβουλές, ενθαρρύνοντάς τον να απομακρυνθεί «όσο πιο βαθιά χρειάζεται» για να πάρει την μπάλα, ώστε να ανοίξουν οι διόδοι πάσας.
«Ήταν κάτι που, εκείνη τη στιγμή, νομίζω ότι με πλήγωσε λίγο», είπε ο Ρίτσαρντς για αυτή τη συζήτηση. «Αλλά ήταν κάτι που χρειαζόμουν, όχι μόνο ως άνθρωπος, αλλά και ως αθλητής. Είναι κάτι που μπορεί είτε να σε φτιάξει είτε να σε γκρεμίσει, και ήμουν έτοιμος γι’ αυτή τη στιγμή. Ήμουν έτοιμος να κάνω το επόμενο βήμα, οπότε έπρεπε να το αποδεχτώ και να συνεχίσω».
Ο Ρίτσαρντς επέστρεψε στην ενδεκάδα της Πάλας στα τέλη Νοεμβρίου, γίνοντας μια σταθερή παρουσία και κάνοντας 32 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις. Ολοκλήρωσε τη σεζόν του με μια εκπληκτική μέρα τον Μάιο στον τελικό του FA Cup, με την Πάλας να κερδίζει 1-0 την Μάντσεστερ Σίτι και να κατακτά το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στην ιστορία της.
«Ήταν μια εκπληκτική σεζόν για τον σύλλογο, αλλά προσωπικά, πιστεύω ότι το να είμαι μέρος ενός συλλόγου που έκανε ιστορία, και να είμαι ο μόνος παίκτης που έπαιξε κάθε λεπτό στην πορεία του κυπέλλου, ήταν πραγματικά ωφέλιμο για μένα», είπε ο Ρίτσαρντς.
Ο Ρίτσαρντς σημείωσε ότι η συζήτηση με τον ΜακΚάρθι του θύμισε τις συζητήσεις που είχε ως 16χρονος παίζοντας για το Texans SC Houston υπό τον τωρινό προπονητή της FC Dallas, Έρικ Κουίλ. Ήταν ο Κουίλ που τον πήρε από την Αλαμπάμα και τον μετέφερε στο Χιούστον, όπου η ομάδα του U18 κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα.
Ο Κουίλ θυμάται πώς ήξερε από νωρίς ότι ο Ρίτσαρντς προοριζόταν να γίνει επαγγελματίας, ακόμα και αφού αρχικά απορρίφθηκε από την ακαδημία της FC Dallas. Ο Ρίτσαρντς είχε τις κινήσεις ενός γκαρντ, που είχε παίξει νωρίτερα στη νεότητα του, ακολουθώντας τον πατέρα του, Κεν, καθώς και τον Κουίλ.
«Η αεροπορική του ικανότητα ήταν απίστευτη», είπε ο Κουίλ για τον Ρίτσαρντς. «Η αντίληψή του για το παιχνίδι ήταν από τις καλύτερες, γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να μπει σε πλήρη σπριντ, καθώς διάβαζε τα παιχνίδια τόσο γρήγορα, και σε οποιαδήποτε μονομαχία με πλάγιους, κανείς δεν μπορούσε να τον νικήσει. Και είδα μερικές φορές την πέμπτη ταχύτητα στην οποία μπορούσε να μπει και σκέφτηκα, ‘Λοιπόν, αυτό είναι πραγματικά κορυφαίο σπριντ’».
Ο Κουίλ παρακολουθεί την καριέρα του Ρίτσαρντς, από την είσοδό του στην ακαδημία της FC Dallas, μέχρι την Μπάγερν Μονάχου, την TSG Χόφενχαϊμ και τελικά την Πάλας. Η εκτίμηση του Κουίλ για το γιατί ο Ρίτσαρντς έχει φτάσει σε αυτό το επόμενο επίπεδο είναι απλή: η υγεία.
«Νομίζω ότι όταν είσαι στην ενδεκάδα, τραυματίζεσαι, επιστρέφεις, ξαναχάνεις τη θέση σου. Απλώς πιστεύω ότι όταν αρχίσεις να αποκτάς πραγματικά καλή φόρμα είναι συνήθως όταν έχεις μια μακρά πορεία αγώνων και έχεις αυτή τη ροή και το ρυθμό», είπε ο Κουίλ. «Και νομίζω ότι γι’ αυτό το παιχνίδι του εκτοξεύεται αυτή τη στιγμή και εκπέμπει πολλή αυτοπεποίθηση σε όλα όσα κάνει».
Αυτό περιλαμβάνει την ανάληψη ηγετικού ρόλου αυτό το καλοκαίρι με την USMNT. Με το ρόστερ να αποτελείται κυρίως από νεαρούς παίκτες που δεν είχαν εμπειρία σε διεθνές επίπεδο, υπήρχε ανάγκη για παίκτες που να προσφέρουν ισχυρές εμφανίσεις και φωνές. Η σταθερή και ήρεμη παρουσία του Ριμ έχει εδώ και καιρό κάνει τον ίδιο έναν από τους ηγέτες της ομάδας, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει μόνος του. Ο Ρίτσαρντς έχει αναλάβει και έχει βοηθήσει την ομάδα σε αυτόν τον τομέα.
«Δεν ήταν ποτέ κάποιος που καθόταν ήσυχος, αλλά τώρα τον ακούω σε ένα παιχνίδι και είναι πολύ πιο φωνητικός, πολύ πιο απαιτητικός», είπε ο Ριμ για τον Ρίτσαρντς. «Η τοποθέτησή του έχει βελτιωθεί εκθετικά, και αυτό έρχεται με την εμπειρία. Θα συνεχίσει να γίνεται καλύτερος και καλύτερος, κάτι που είναι τρομακτικό».
Ο Ρίτσαρντς λέει ότι έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου αισθάνεται άνετα σε ηγετικό ρόλο. Η φύση της θέσης του κεντρικού αμυντικού απαιτεί συχνά να καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και να είναι απαιτητικός. Αυτό είναι κάτι που ο Ρίτσαρντς από καιρό απολαμβάνει, αλλά το επίπεδο απόδοσής του του έχει δώσει περισσότερη αξιοπιστία.
«Πρέπει να ηγείσαι με το παράδειγμα, και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που νιώθω ότι κάνω», είπε.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του επόμενου έτους δεν είναι ποτέ μακριά από το μυαλό του Ρίτσαρντς. Είχε χάσει την έκδοση του 2022 λόγω τραυματισμού στον οπίσθιο μηριαίο. Έχει κάθε πρόθεση να είναι εκεί το 2026.
«Πραγματικά με πλήγωσε το να μην είμαι μέρος της ομάδας του ’22, είτε από τις αναμνήσεις που δημιούργησαν τα παιδιά καθ’ οδόν, είτε από τις εμφανίσεις που έκαναν», είπε. «Αλλά προσωπικά, θέλω να είμαι μέρος αυτού. Θέλω να είμαι μέρος της ιστορίας και να είμαι μέρος της νικηφόρας ιστορίας, της σωστής ιστορίας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι για μένα, αυτή είναι μια μεγάλη χρονιά για μένα, για τον σύλλογο και τη χώρα, αλλά νομίζω ότι κάνοντας όλα τα σωστά πράγματα στον σύλλογό μου, όταν έρθει η ώρα να παίξω για τις Η.Π.Α., θα είμαι διαθέσιμος και έτοιμος και στο υψηλότερο επίπεδο που μπορώ να είμαι».
Ο Ρίτσαρντς είναι στον δρόμο του.
