Σημείωση του συντάκτη: Με το καλοκαιρινό μεταγραφικό παράθυρο του 2025 σε πλήρη εξέλιξη και λιγότερο από ένα μήνα μέχρι να κλείσει, αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο από το 2023 που εξηγεί τις λεπτομέρειες των συμβολαίων ποδοσφαιριστών. Κάθε σημαντική συμφωνία σήμερα περιλαμβάνει "προσαυξήσεις" και άλλες παροχές: θεωρήστε το αυτό ως έναν χρήσιμο οδηγό για αυτή τη γλώσσα. Έχουμε προσθέσει και μερικά νέα παραδείγματα τάσεων στην αγορά μεταγραφών που έχουν προκύψει από την αρχική δημοσίευση.
Οι ελίτ ποδοσφαιριστές είναι μερικοί από τους πιο αμειβόμενους εργαζόμενους στον πλανήτη, γεγονός που σημαίνει ότι τα συμβόλαιά τους είναι πιθανό να είναι μακροχρόνια, περίπλοκα και γεμάτα νομική ορολογία που μπορεί να είναι δύσκολη στην κατανόηση για το ευρύ κοινό. Ακολουθεί ένας οδηγός για το πώς συντάσσονται.
Ο Tor-Kristian Karlsen, Νορβηγός σκάουτερ ποδοσφαίρου και πρώην διευθύνων σύμβουλος και αθλητικός διευθυντής της Μονακό, εξηγεί τα πάντα.
Πώς πληρώνονται οι μισθοί των παικτών;
Αν και τα ΜΜΕ του Ηνωμένου Βασιλείου συνήθως αναφέρουν τους μισθούς των παικτών σε εβδομαδιαία βάση, η πλειονότητα των ελίτ ποδοσφαιριστών πληρώνεται μηνιαίως. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις – η δομή πληρωμής εξαρτάται από τον σύλλογο και τον παίκτη – αλλά είναι οικονομικά πιο λογικό.
Η προτίμηση για την αναφορά εβδομαδιαίων ποσών μπορεί να είναι υπολειμματική από παλαιότερες εποχές, όταν οι παίκτες πληρώνονταν κυρίως σε εβδομαδιαία βάση. Στις άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, τα ΜΜΕ δίνουν κυρίως ετήσιες συνολικές αμοιβές και αναφέρουν καθαρά ποσά, ενώ οι μισθοί της Premier League αναφέρονται συνήθως ως μικτές (προ φόρων).
Η δουλειά μου μπορεί να μου δώσει ένα μπόνους στο τέλος της χρονιάς αν είμαι τυχερός, τι παίρνουν αυτοί;
Οι πληρωμές που σχετίζονται με κίνητρα έρχονται σε πολλές μορφές. Πολλοί σύλλογοι τηρούν ένα καθορισμένο σύστημα, όπου καταβάλλεται ένα συγκεκριμένο ποσό για μια αρχική εμφάνιση και ένα μικρότερο ποσό για την είσοδο από τον πάγκο – συνήθως 30%-50% της αμοιβής για την αρχική ενδεκάδα. Ορισμένοι έξυπνοι σύλλογοι μπορεί να εφαρμόσουν ένα σύστημα βάσει λεπτών για τις εμφανίσεις από τον πάγκο, κυρίως για να μειώσουν το κόστος των τακτικών (ή χρονοκαταναλωτικών) αλλαγών στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα.
Γενικά, οι σύλλογοι έχουν τα δικά τους μοντέλα για να ενθαρρύνουν την καλή απόδοση. Ωστόσο, καθώς τα σχέδια μπόνους μπορεί να είναι ευέλικτα – και συχνά αποτελούν τις "μικρές λεπτομέρειες" που καθυστερούν μια νέα υπογραφή – ο ατζέντης ενός παίκτη θα προσπαθήσει να διασφαλίσει μια αμοιβή εμφάνισης που να εξασφαλίσει στον πελάτη του τη γρηγορότερη διαδρομή προς μια οικονομική επιτυχία, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος ή ο ιδιοκτήτης θα επιμείνουν στη υπάρχουσα δομή τους.
Άλλες προσωπικές μπόνους – όπως τα μπόνους για καθαρές εστίες για τερματοφύλακες ή αμυντικούς, ή πληρωμές για ασίστ/γκολ για επιθετικούς – υπάρχουν, αλλά οι μεγάλες ομάδες τείνουν να τις θεωρούν περιττή δαπάνη. Έχοντας ήδη διαπραγματευτεί μπόνους νίκης ή πόντων (προσωπικά ή συλλογικά), είναι απίθανο να κάνει διαφορά σε έναν επαγγελματία παίκτη που πρέπει να κάνει το καλύτερο δυνατό για να εκτελέσει καλά τη δουλειά του.
Υπάρχουν περίεργα επιπλέον μπόνους που πρέπει να γνωρίζω;
Μερικές φορές προκύπτουν πιο πρωτότυπες συμφωνίες. Ένα επιπλέον μπόνους για υποψηφιότητα για Χρυσή Μπάλα για έναν αστέρα υπογραφή – η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέρεται να έχει συμπεριλάβει ένα για τον Άντονι Μαρσιάλ – μπορεί να μην είναι μεγάλη παραχώρηση από την άποψη ενός κορυφαίου συλλόγου, αλλά μπορεί να προκαλέσει απορίες ανάλογα με την κατάσταση του παίκτη και την πιθανότητά του να το κερδίσει κάποια στιγμή στην καριέρα του.
Μια ρήτρα "Εξισώνοντας τον Υψηλότερα Αμειβόμενο" μπορεί επίσης να αναφερθεί γύρω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Συνήθως, είναι περισσότερο ζήτημα στην κορυφή της αλυσίδας, αυτή η ρύθμιση βλέπει τον παίκτη που τίθεται σε ζήτημα να λαμβάνει βελτιωμένες αμοιβές ίσες με αυτές μιας νέας υπογραφής.
Υπάρχουν επίσης περιστασιακά μεγάλοι προπονητές που θέλουν να διασφαλίσουν μόνιμη θέση κορυφαίου αμειβόμενου και θα έχουν αυτή τη ρήτρα να συμπεριλαμβάνεται στα δικά τους συμβόλαια. Φυσικά, αυτό μπορεί να αποτρέψει έναν σύλλογο από το να στοχεύσει σε έναν αστέρα παίκτη που γνωρίζουν ότι θα αναστατώσει τη υπάρχουσα μισθολογική τους δομή, οπότε θα πρέπει να σκεφτούν προσεκτικά πριν το κάνουν.
Ξανά, αν είμαι τυχερός, μπορεί να λάβω και μια ετήσια αύξηση ποσοστού στο μισθό μου. Το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες;
Ο βασικός μισθός ενός παίκτη τείνει να παραμένει ο ίδιος εκτός αν ξεπεράσει τις προσδοκίες – σε αυτή την περίπτωση, να είστε σίγουροι ότι ο ατζέντης του θα χτυπήσει την πόρτα για βελτιωμένους όρους που συχνά υποστηρίζονται με μια επέκταση.
Σε αντίθεση με τις κανονικές εργασιακές συμβάσεις, οι ποδοσφαιριστές δεν υπόκεινται γενικά σε ετήσιες αυξήσεις λόγω πληθωρισμού. Μέρος της αιτίας είναι ότι τα χρήματα είναι ήδη αρκετά σημαντικά και εν μέρει επειδή τα συμβόλαια περιορίζονται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μερικών ετών. Είτε μια σύμβαση θα επαναδιαπραγματευτεί είτε θα συναφθούν νέες συμφωνίες σε άλλη τοποθεσία.
Λέτε ότι τα περισσότερα συμβόλαια είναι σύντομα, αλλά η Τσέλσι υπογράφει τους παίκτες της με συμβόλαια οκτώ ετών, γιατί;
Συνοπτικά, οι δαπάνες μεταγραφών ισοσταθμίζονται σε όλη τη διάρκεια του συμβολαίου. Αυτό ονομάζεται "αποσβέσεις". Αυτό σημαίνει ότι μια υπογραφή 100 εκατομμυρίων ευρώ, που υπέγραψε σε πενταετές συμβόλαιο, θα εμφανίζεται ως κόστος 20 εκατομμυρίων ευρώ στους ετήσιους λογαριασμούς (12,5 εκατομμύρια σε οκταετές συμβόλαιο).
Τα έσοδα από μεταγραφές (είτε λαμβάνονται προκαταβολικά είτε σε δόσεις) όμως, καταγράφονται άμεσα, παράγοντας ένα πιο διαχειρίσιμο ετήσιο αποτέλεσμα λογιστικά και ανακουφίζοντας τις άμεσες ανησυχίες για τη χρηματοοικονομική δίκαιη παίγνιο (FFP). Αν και η πρακτική έχει αποδειχθεί αμφιλεγόμενη, η Τσέλσι έχει ενεργήσει εντός των δικαιωμάτων της. Η UEFA άλλαξε τους κανόνες τον Ιούνιο του 2023 για να μειώσει την περίοδο αποσβέσεων ενός μεταγραφικού τέλους σε μέγιστο πέντε χρόνια, με τις ομάδες της Premier League να ψηφίζουν τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς για να το κάνουν επίσημο.
Τι είναι οι προσαυξήσεις;
Με τα συμβόλαια των παικτών, οι προσαυξήσεις αναφέρονται γενικά σε πληρωμές που πηγαίνουν πέρα από τον βασικό μισθό – είτε είναι μπόνους (όπως αναφέρθηκε παραπάνω), αμοιβές υπογραφής ή μπόνους αφοσίωσης (συνήθως ενεργοποιούνται ως μια εφάπαξ πληρωμή μετά από έναν καθορισμένο αριθμό ολοκληρωμένων ετών συμβολαίου για να ενθαρρύνουν τον παίκτη να μην αναζητήσει μεταγραφή αλλού).
Υπάρχει επίσης μια μακροχρόνια παράδοση όπου οι ατζέντες θέλουν μικρές παροχές να προστεθούν στο συμβόλαιο την τελευταία στιγμή υπό την προϋπόθεση "αν θέλετε να κάνετε τον παίκτη ιδιαίτερα ευτυχισμένο". Παραδείγματα περιλαμβάνουν πτήσεις – συχνά ιδιωτικά τζετ σήμερα – για φίλους και οικογένεια, κάλυψη εξόδων μεταφοράς σπιτιών, μεταφορά αγαπημένων κατοικίδιων και έξοδα για νταντάδες ή σχολικά τέλη για τα παιδιά τους.
Οι προσαυξήσεις επίσης συμβαδίζουν με τους όρους μιας συμφωνίας μεταγραφής μεταξύ συλλόγων. Για παράδειγμα, στη μεταγραφή του Jude Bellingham από τη Borussia Dortmund στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2023, ο σύλλογος πλήρωσε 103 εκατομμύρια ευρώ προκαταβολικά, με άλλες 30% ως προσαυξήσεις.
Αφού συμφωνηθεί μια αρχική μεταγραφική αμοιβή και ένα ποσοστό της επόμενης μετακίνησης (συνήθως υπολογισμένο στο κέρδος, αντί για το συνολικό ποσό της επόμενης μεταγραφής του παίκτη), ένας σύλλογος μπορεί να επιμείνει σε ορισμένες ρήτρες που σχετίζονται με επιτεύγματα να προστεθούν στη δομή της συμφωνίας.
Επιπλέον τέλη μπορεί να ενεργοποιηθούν με την πρόκριση στην Ευρώπη, την κατάκτηση τροπαίων, τον αριθμό γκολ ή αν ο παίκτης φτάσει σε έναν συγκεκριμένο αριθμό ανταγωνιστικών αγώνων για τον σύλλογο – εδώ οι ορισμοί όπως "αρχικές εμφανίσεις" ή "εμφανίσεις" συχνά είναι αντικείμενο διαφωνιών.
Όσο και αν μια προσαύξηση θεωρείται γενικά μπόνους ή αναπάντεχο πλεονέκτημα, μπορεί να αποκτηθούν σχετικά σημαντικά ποσά μέσω δημιουργικότητας και σταθερότητας σε αυτό το τελικό μέρος των διαπραγματεύσεων. Δεδομένου ότι αυτές τείνουν να ολοκληρώνονται αφού ο παίκτης έχει συμφωνήσει στους προσωπικούς του όρους και είναι πρόθυμος να παρουσιαστεί με τα νέα του χρώματα, ο νέος σύλλογος μπορεί να μην διαπραγματευτεί πολύ καιρό, καθώς θέλει να ολοκληρώσει τα πράγματα το συντομότερο δυνατό.
Τι είναι μια ρήτρα αποδέσμευσης; Και πόσο περίπλοκο μπορεί να γίνει;
Μια ρήτρα αποδέσμευσης είναι ένας σχετικά απλός – τουλάχιστον από νομική άποψη – τρόπος για έναν παίκτη να διατηρήσει κάποιο έλεγχο πάνω στο μέλλον του. Ένας παίκτης μπορεί να διαπραγματευτεί ένα ποσό που ο νέος σύλλογος πρέπει να αποδεχθεί σε περίπτωση προσφοράς από άλλο σύλλογο. Η ρήτρα συνήθως καθορίζει μια ημερομηνία από την οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί, καθώς και τους όρους πληρωμής (είτε ως εφάπαξ ποσό είτε σε δόσεις).
Διάσημα, η Άρσεναλ προσέφερε 40.000.001 λίρες το 2013 για να προσπαθήσει να υπογράψει τον επιθετικό της Λίβερπουλ, Λουίς Σουάρες, λόγω μιας αναφερόμενης ρήτρας αποδέσμευσης 40 εκατομμυρίων λιρών. Όπως αποδείχθηκε, αυτή η ρήτρα δεν υπήρχε, έτσι παρέμεινε. Αλλά υπάρχουν πολλοί παίκτες που έχουν αποκτήσει ελευθερία κίνησης μέσω τέτοιας ρήτρας και το καλοκαίρι του 2023, η Λίβερπουλ απέκτησε τον μέσο της RB Leipzig, Ντομίνικ Σομποσλάι, αφού πλήρωσε τη ρήτρα των 70 εκατομμυρίων ευρώ.
Μια ρήτρα αποδέσμευσης είναι κοινό φαινόμενο στη La Liga της Ισπανίας, όπου κάθε παίκτης έχει μία συμπεριλαμβανόμενη στα συμβόλαιά του (οδηγώντας σε αδύνατες ρήτρες 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για να αποτρέψουν τους ενδιαφερόμενους). Αλλά κυρίως αυτές προήλθαν από το 2017 και μετά, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι η Παρί Σεν Ζερμέν θα πληρώσει τη ρήτρα ρεκόρ 222 εκατομμυρίων ευρώ του Νεϊμάρ για να τον υπογράψει από την Μπαρτσελόνα. Το έκανε, και τα ποσά έχουν αυξηθεί έκτοτε.
Οι ρήτρες αποδέσμευσης μπορεί επίσης να συνοδεύονται από όρους που μπορεί να πλήξουν τους συλλόγους, όπως στην περίπτωση του πολυάσχολου Αμερικανού παίκτη, Τάιλερ Άνταμς. Η μετακίνησή του 20 εκατομμυρίων λιρών στη Μπόρνμουθ το 2023 διευκολύνθηκε μέσω μιας ρήτρας που ενεργοποιήθηκε καθώς η πρώην ομάδα του, Λιντς, υποβιβάστηκε στην Championship.
Μια σχετικά πρόσφατη τάση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων πληρωμής για μια μεταγραφή στην οποία εμπλέκεται μια ρήτρα αποδέσμευσης. Η μετακίνηση του Μάρτιν Ζουμπιμέντι στην Άρσεναλ το καλοκαίρι είναι το πιο σχετικό παράδειγμα. Η μετακίνηση φέρεται να καθυστέρησε καθώς η Άρσεναλ δεν ήταν πρόθυμη να πληρώσει τα 60 εκατομμύρια ευρώ ως εφάπαξ ποσό. Αντ’ αυτού, φέρεται να πλήρωσε επιπλέον 10 εκατομμύρια ευρώ (σύνολο 70 εκατομμυρίων ευρώ) για την ευχέρεια να εξυπηρετήσει τα κόστη σε τρεις δόσεις. Οι ακριβείς όροι δεν καθορίζονται, καθώς αυτές οι λεπτομέρειες κρατούνται εμπιστευτικές μεταξύ των συλλόγων, αλλά υποθέτω ότι οι πληρωμές είναι ετήσιες.
Προχωρώντας, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ρήτρες αποδέσμευσης ενός συγκεκριμένου μεγέθους να καθορίζουν επίσης τους όρους πληρωμής (σε γενικές γραμμές) καθώς δεν έχει νόημα να υπάρχει μια ρήτρα αποδέσμευσης αν ο αγοραστής πρέπει να πληρώσει το σύνολο του ποσού σε μια εφάπαξ πληρωμή. Στην πραγματικότητα, αυτό θα μπορούσε να παίξει εναντίον οποιουδήποτε εκτός από τον πωλητή, καθώς είναι κοινή πρακτική οι κανονικές μεταγραφές – δηλαδή, όχι που εμπλέκονται ρήτρες αποδέσμευσης – να πληρώνονται συνήθως σε δόσεις σε 2-3 χρόνια.
Μπορούν να υπάρχουν ασυνήθιστες ρήτρες;
Γενικά, υπάρχει λίγος περιορισμός για τους συλλόγους ή τους παίκτες να γίνουν δημιουργικοί όταν προσθέτουν ρήτρες σε ένα συμβόλαιο. Αν και αυτό μπορεί να καθυστερήσει τις διαπραγματεύσεις, όπως στην τελική μετακίνηση του Αντουάν Γκριεζμάν πίσω στην Ατλέτικο Μαδρίτης από την Μπαρτσελόνα για 20 εκατομμύρια ευρώ. Τα πράγματα εκεί περιπλέχτηκαν κατά τη διάρκεια της διετούς δανεικής του θητείας λόγω διαφορετικής ερμηνείας του πόσα λεπτά χρειαζόταν να παίξει πριν ενεργοποιηθεί η υποχρεωτική ρήτρα αγοράς των 40 εκατομμυρίων ευρώ. Κατέληξε στα δικαστήρια και επιδείνωσε τις σχέσεις μεταξύ των δύο συλλόγων.
Υπάρχουν επίσης μερικές πραγματικά παράξενες προσθήκες. Ο πρώην μέσος της Άρσεναλ, Στέφαν Σβάρτζ, απαγορεύτηκε από τα διαστημικά ταξίδια όταν υπέγραψε για τη Σάντερλαντ το 1999, ενώ ο Ντένις Μπεργκκαμπ είχε μία που τον εξαιρούσε από τη χρήση αεροπλάνων λόγω του φόβου του να πετάξει. Και υπάρχουν πολλές άλλες από την ιστορία του ποδοσφαίρου που μπορείτε να αποφασίσετε αν ανήκουν στην πραγματικότητα ή στη μυθοπλασία.
Γενικά, οι σύλλογοι είναι κατανοητά απρόθυμοι να δουν τους υπαλλήλους τους να εξερευνούν τις πλαγιές των Άλπεων κατά τη διάρκεια μιας σπάνιας χειμερινής διακοπής ή να γίνονται πολύ τολμηροί στην αναζήτησή τους για ακραία σπορ, οπότε θα τους σταματήσουν να το κάνουν. Σε ορισμένες χώρες, τέτοιες περιπέτειες είναι ήδη περιληπτικές στις τυπικές προσωπικές συμφωνίες, αλλά μερικές φορές χρειάζεται να καθοριστούν.
Ποιος είναι ο ρόλος του ατζέντη ενός παίκτη;
Από τη δημιουργία γενικών όρων, μέχρι την ολοκλήρωση της συμφωνίας, οι ατζέντες είναι οι κύριοι κινητήρες της πλειονότητας των μεταγραφών. Συνήθως είναι η κύρια πηγή για αλλιώς μη προσβάσιμες πληροφορίες σχετικά με τη διαθεσιμότητα ενός παίκτη. Ενώ υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα παικτών που "προσεγγίζονται" από ενδιαφερόμενους ενώ είναι απασχολημένοι αλλού (και πριν από τους τελευταίους έξι μήνες της σύμβασης του παίκτη, όταν η επαφή μπορεί να γίνει νομίμως), οι ατζέντες λειτουργούν σε μια κάπως γκρίζα περιοχή.
Αν και μπορεί να φαίνεται ανήθικο (και μερικές φορές υποκριτικό), οι περισσότεροι σύλλογοι δεν είναι αρνητικοί στο να χρησιμοποιούν αξιόπιστους ατζέντες για να ανιχνεύσουν ενδιαφέρον και να συγκεντρώσουν εκτιμήσεις για τους προσωπικούς όρους των παικτών στις λίστες τους. Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν αναγκαίο μέρος της αποστολής ενός αθλητικού διευθυντή ή εκτελεστικού προσλήψεων. Έτσι, οι ατζέντες, ως οι πιο σχετικοί εκπρόσωποι ενός παίκτη, παίζουν θεμελιώδη ρόλο στην αντιστοίχιση συλλόγων και παικτών.
Ομοίως, ορισμένοι εξέχοντες ατζέντες μπορούν επίσης να λειτουργούν ως "μεσάζοντες". Αυτοί οι ενδιάμεσοι – που τείνουν να δρουν εκ μέρους των συλλόγων – μπορεί να μην έχουν καμία σύμβαση εκπροσώπησης με τον παίκτη που μετακινείται, αλλά να δρουν ως αγωγός μεταξύ των συλλόγων κάνοντας διστακτικές, ανεπίσημες προσεγγίσεις σχετικά με τη διαθεσιμότητα ενός συγκεκριμένου παίκτη. Η χρήση υπηρεσιών ενός ατζέντη επιτρέπει σε έναν ενδιαφερόμενο σύλλογο να αποκτήσει πιο ακριβείς πληροφορίες (διαθεσιμότητα, μεταγραφική αμοιβή κ.λπ.) σχετικά με τον στόχο τους από ό,τι θα μπορούσαν να πετύχουν από μια επίσημη προσέγγιση – επιπλέον, έχουν την άνεση της πειστικής άρνησης αν αποφασίσουν να αποσυρθούν.
Πόσα πληρώνονται οι ατζέντες;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να αμειφθεί ένας ατζέντης και συχνά εξαρτάται από το ρόλο τους σε μια μεταγραφή. Η πιο κοινή διαδικασία είναι ότι ένας ατζέντης δικαιούται μια αμοιβή, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν συνήθως γύρω στο 5%-10% του συνολικού διαπραγματευμένου μισθού ενός παίκτη, είτε ως εφάπαξ πληρωμή (συνήθως σε χαμηλότερο ποσοστό) είτε ετησίως, κατανεμημένη σε όλη τη διάρκεια της σύμβασης.
Ορισμένοι σύλλογοι προτιμούν το δεύτερο για να αφαιρέσουν κάθε κίνητρο από τον ατζέντη να αναζητήσει άλλη μεταγραφή πριν ολοκληρωθούν οι δόσεις. Για τους ατζέντες που δρουν εκ μέρους του αγοραστή, μια διαπραγματεύσιμη αμοιβή επί της μεταγραφικής αμοιβής θα ήταν ο κανόνας.
Ανεξαρτήτως του αν εκπροσωπούν έναν παίκτη ή έναν σύλλογο, οι αμοιφές των ατζέντων σχεδόν πάντα καλύπτονται από τους συλλόγους, όχι από τον παίκτη.
Οι μεσάζοντες ή οι ατζέντες είναι επίσης γνωστό ότι κερδίζουν σημαντικές αμοιφές για τη ρύθμιση μιας μεταγραφής. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο αείμνηστος "σούπερ-ατζέντης" Μίνο Ράιολα, ο οποίος πληρώθηκε 27 εκατομμύρια ευρώ για τον ρόλο του στην επιστροφή του Πολ Πογκμπά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για μια αμοιβή 105 εκατομμυρίων ευρώ.
Ενώ οι περισσότερες Ομοσπονδίες ποδοσφαίρου λειτουργούν με τους δικούς τους κανόνες για τις πληρωμές ατζέντων – για παράδειγμα, η γαλλική Ομοσπονδία είχε θέσει ανώτατο όριο στις αμοιφές ατζέντων στο 7% για πολλά χρόνια – η FIFA εισήγαγε ένα νέο ανώτατο όριο 3% στη ετήσια σύνοδο της τον Ιανουάριο.
