Προετοιμασία για μια νεοφώτιστη ομάδα στην Premier League
Η προετοιμασία για μια νεοφώτιστη ομάδα στην Premier League είναι μια μοναδική εμπειρία. Γεμάτη ελπίδα, νέες μεταγραφές και την πεποίθηση ότι το κλαμπ δεν πρέπει να υποτιμάται.
Η άνοδος έχει ενισχύσει την πίστη σε αυτά που κάνει ο προπονητής, και αυτή η πίστη έχει μεταδοθεί στους παίκτες. Για μερικούς από αυτούς, είναι η πρώτη φορά στην Premier League και είναι ενθουσιασμένοι — έχουν κερδίσει το δικαίωμα να βρίσκονται εκεί και επιτέλους έχουν την ευκαιρία να δοκιμαστούν απέναντι σε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες και ομάδες του κόσμου.
Ωστόσο, από την εμπειρία μου, αυτή η αίσθηση πίστης μπορεί να είναι παραπλανητική. Τα παιχνίδια που παίζεις στην προετοιμασία δεν προετοιμάζουν απαραίτητα για τη δυσκολία που θα αντιμετωπίσεις στην Premier League.
Αφού μείναμε στην κατηγορία την τελευταία ημέρα της σεζόν 2011-12 με την Queens Park Rangers, είχαμε την πεποίθηση ότι η επόμενη σεζόν θα ήταν πολύ λιγότερο αγχωτική. Δεν θα θεωρούμασταν πια φαβορί για υποβιβασμό. Ήμασταν αήττητοι κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας στην Ασία. Στη συνέχεια, αποκτήσαμε νικητές του Champions League όπως ο Júlio César και ο Park Ji-Sung, οπότε φυσικά πιστεύαμε ότι θα είχαμε μια καλύτερη σεζόν.
Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Δεν παίξαμε άσχημα, απλώς δεν κερδίσαμε παιχνίδια και χρειάστηκε να παίξουμε 16 φορές πριν κατακτήσουμε την πρώτη μας νίκη εκείνη τη σεζόν, κάτι που στοίχισε τη δουλειά του προπονητή Mark Hughes. Μερικούς μήνες αργότερα, η επόμενη προετοιμασία μας ετοιμαζόταν για την επιστροφή μας στην Championship μετά τον υποβιβασμό μας.
Σύντομα καταλαβαίνεις ότι, αν και οι παίκτες και οι ομάδες που αντιμετωπίζεις κάθε εβδομάδα δεν είναι όλοι καλύτεροι από εσένα, είναι όλοι ικανοί να σου πάρουν βαθμούς. Και σε στιγμές που δεν το περιμένεις. Αυτό δεν το αισθάνεσαι στην προετοιμασία — όχι μέχρι να το ζήσεις για πρώτη φορά.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι ομάδες και οι παίκτες που έχουν βρεθεί στην Premier League στο παρελθόν, έχουν υποβιβαστεί και τώρα επιστρέφουν. Τους θεωρώ πιο επικίνδυνους τη δεύτερη φορά. Δεν σημαίνει ότι όλα θα είναι τέλεια, αλλά έχουν καλύτερη αντίληψη των λεπτομερειών που κάνουν τη διαφορά. Αν είναι αρκετά καλοί, θα διαχειριστούν καλύτερα αυτές τις στιγμές. Οι παίκτες είναι λίγο μεγαλύτεροι και οι προπονητές έχουν περισσότερη εμπειρία — ίσως άλλους 50-60 αγώνες στην πλάτη τους — οπότε είναι ένα μείγμα συναισθημάτων: ενθουσιασμός, πίστη και επιθυμία να τα πάνε καλά.
Η πραγματικότητα είναι ότι 20 ομάδες δεν μπορούν να πετύχουν όλους τους στόχους τους. Και δεν έχει σημασία πόσο κόπο θα καταβάλεις. Δεν υπάρχει εγγύηση ότι η σεζόν σου θα είναι επιτυχής. Μερικές φορές δεν φαίνεται δίκαιο, καθώς κάνεις ό,τι μπορείς, αλλά τα αποτελέσματα δεν έρχονται. Θέλεις να πεις ότι ήσουν άτυχος, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Μερικές φορές ξεχνάμε ότι κάθε κλαμπ δουλεύει σκληρά για να πετύχει, αλλά οι περισσότεροι θα καταλήξουν απογοητευμένοι. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Όταν έχεις υποβιβαστεί και επιστρέφεις, όπως η Burnley, αυτή η εμπειρία έχει σημασία. Αν το κλαμπ δεν έχει κάνει πλήρη επαναφορά, τότε έχεις παίκτες και προσωπικό που το έχουν ζήσει και τώρα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά με διαφορετική οπτική. Μερική αφέλεια έχει εξαφανιστεί.
Αρχικά, κάποιοι έλεγαν ότι η Burnley προήχθη ένα χρόνο νωρίτερα, ότι το ρόστερ δεν ήταν έτοιμο. Αλλά τώρα, ακόμη και με τον προπονητή Vincent Kompany να έχει φύγει και τον Scott Parker να έχει αναλάβει, η Burnley έχει τα χαρακτηριστικά μιας καλής νέας ομάδας. Έχουν μάθει από την εμπειρία του υποβιβασμού, από την επιστροφή στην Championship και από την επάνοδο. Η διαφορά μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας είναι μικρότερη τώρα, κάτι που είναι μεγάλη διαφορά.
Όταν ανεβαίνεις για πρώτη φορά, μπορείς να λες όλα τα σωστά πράγματα, αλλά σκέφτεσαι διαφορετικά. Τότε είναι που η εμπειρία της Premier League σε χτυπάει. Αν δεν είσαι νικηφόρα ομάδα — αν βρίσκεσαι χαμηλά και παλεύεις για υποβιβασμό — αυτές είναι δύσκολες σεζόν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορείς καν να καταλάβεις γιατί βρίσκεσαι εκεί.
Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η πρώτη νίκη. Όσο περισσότερο διαρκεί, τόσο περισσότερη πίεση συγκεντρώνεται — σε άτομα, στο σύνολο, στο κλαμπ. Αν φτάσεις στην τέταρτη, πέμπτη ή έκτη εβδομάδα και δεν έχεις νικήσει, αρχίζει να δημιουργείται μια μικρή απόσταση. Ήδη κυνηγάς. Αλλά αν κερδίσεις το πρώτο παιχνίδι, η αίσθηση είναι ευφορική. Σε προετοιμάζει και σου δίνει χρόνο να διορθώσεις τα πράγματα. Αν χάσεις, όλα αναλύονται υπερβολικά. Γίνεται δύσκολο.
Η Premier League φέρνει μια διαφορετική πίεση. Η προσοχή είναι τεράστια, αλλά ακόμη και αυτό έχει αποχρώσεις. Αν είσαι μια προαχθείσα ομάδα που δεν τα πάει καλά, η γενική αφήγηση είναι ότι κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά. Ρώτα τους περισσότερους φιλάθλους ποιοι ήταν οι βασικοί παίκτες των τριών υποβιβασμένων ομάδων την περασμένη σεζόν και πιθανότατα δεν θα μπορέσουν να σου πουν. Ίσως ένα ή δύο ονόματα, αλλά αυτό είναι όλο.
Γι’ αυτό οι έμπειροι παίκτες, αυτοί που τα πάνε καλά, ηγούνται με το παράδειγμα. Δεν ενθουσιάζονται υπερβολικά ούτε απογοητεύονται. Αν υπερβάλλεις με κάθε σημαντική στιγμή ή ήττα — και όταν βρίσκεσαι στον πάτο, υπάρχουν πολλές ήττες — πότε θα σπάσεις; Οι καλύτεροι παίκτες κατανοούν το παιχνίδι. Ακούνε τον προπονητή, αλλά ξέρουν και πώς να διαχειριστούν το ίδιο το παιχνίδι.
Αλλά ενώ κάποιοι έμπειροι παίκτες μπορούν να ανθίσουν όταν τους δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, η άνοδος μπορεί να είναι και πικρή. Έχεις βοηθήσει την ομάδα να φτάσει εκεί, αλλά στη συνέχεια αντικαθίστασαι. Ορισμένοι παίκτες το περιμένουν — ίσως είναι μεγαλύτεροι, ίσως το κλαμπ δεν έχει προσφέρει νέο συμβόλαιο. Κάποιοι το νιώθουν πραγματικά. Αλλά άλλοι μένουν έκπληκτοι και είναι δύσκολο.
Από την εμπειρία μου, πρέπει να προσπαθήσεις να έχεις τη σωστή νοοτροπία. Δεν μπορείς να γίνεις το πρόβλημα σε ένα θετικό περιβάλλον μετά την άνοδο. Μερικές φορές στο ποδόσφαιρο δεν παίρνεις πάντα αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις. Δουλεύεις σκληρά, προσπαθείς να κερδίσεις την ευκαιρία σου. Και αν όχι, έχεις μια δύσκολη απόφαση να πάρεις.
Είναι μια λεπτή ισορροπία αν βρεθείς εκτός ομάδας μετά την άνοδο. Πρέπει πάντα να είσαι προσεκτικός με αυτό και να προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο προπονητής κάνει λάθος. Αν έχεις βοηθήσει μια ομάδα να ανέβει και την επόμενη σεζόν δεν παίζεις, πρέπει να προσπαθήσεις να διατηρήσεις τη σωστή νοοτροπία. Ίσως μια αλλαγή έρθει αν χάσει τη δουλειά του ο προπονητής; Ή αν όχι, ίσως πας να βρεις χρόνο συμμετοχής αλλού; Στο τέλος της ημέρας, μπορείς ακόμα να αναγνωρίσεις ότι βοήθησες το κλαμπ να μπει στην Premier League.
Ποια ομάδα θα παραμείνει φέτος; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Αλλά ίσως ρωτάμε με λάθος τρόπο. Αντί να κοιτάμε τις τρεις προαχθείσες ομάδες, θα έπρεπε να ρωτήσουμε: Ποιους θα είναι καλύτεροι;
Σκέψου τις τελευταίες σεζόν. Ποιες ήταν οι τέσσερις χειρότερες ομάδες; Η Everton; Η Wolves; Ίσως μία ακόμα. Αλλά αυτές οι ομάδες είναι καθιερωμένες. Έχουν παίκτες που είναι χρόνια στην κατηγορία, κάποιοι είναι διεθνείς. Ακόμα και σε μια κακή σεζόν, συγκεντρώνουν 40 βαθμούς. Για μια προαχθείσα ομάδα να παραμείνει, πρέπει να φτάσει τους 35, 36, ίσως 40. Που φαίνεται πολύ, έτσι δεν είναι;
Ποιος θα συγκεντρώσει λιγότερους από 35 βαθμούς; Η Brentford, ίσως, μετά την απομάκρυνση του προπονητή Thomas Frank και κάποιων βασικών παικτών; Η West Ham; Αλλά θα στοιχημάτιζες ότι θα συγκεντρώσουν λιγότερους από 35; Πιθανότατα όχι.
Αυτή είναι η πρόκληση. Οι προαχθείσες ομάδες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να φτάσουν τους 40 βαθμούς. Και συνήθως, αυτές που το καταφέρνουν είναι αυτές που έχουν ξαναβρεθεί εκεί. Γι’ αυτό προτιμώ την Leeds ή την Burnley να παραμείνουν σε σχέση με τη Sunderland αυτή τη στιγμή, παρά την εντυπωσιακή τους καλοκαιρινή δαπάνη. Πιθανότατα χρειάζεται να κερδίσεις 10 έως 12 παιχνίδια. Και νομίζω ότι η Sunderland μπορεί να το κάνει αυτή τη στιγμή; Πιθανότατα όχι. (Αλλά ως πρώην παίκτης της Sunderland, ελπίζω να κάνω λάθος.)
Οι ομάδες της Leeds και της Burnley έχουν έναν συνδυασμό έμπειρων παικτών. Ξέρουν τι έρχεται, και αυτή τη φορά πιθανότατα θα είναι πιο σκληρές παρά όμορφες. Για να παραμείνουν στην Premier League, ξέρουν ότι πρέπει να είναι έτοιμες για μάχη και να δείξουν την ποιότητά τους στις μεγαλύτερες στιγμές.
